1
Οι αναπροσαρμογές στα τιμολόγια της
ΔΕΥΑΡ δεν έχουν καμιά σχέση με εξορθολογισμό
σε όφελος των λαϊκών αναγκών. Το μόνο
που κάνουν είναι να ανεβάζουν αυθαίρετα
τις τιμές και την εμπορευματοποίηση
του νερού στους πρώην Καποδιστριακούς
δήμους, για να μην είναι αυτό αποτρεπτικός
παράγοντας της πλήρους ιδιωτικοποίησης
και του νερού.
Παρακάμπτουν
το γεγονός ότι στους περιφερειακούς
δήμους το νερό ήταν σε υποπολλαπλάσιες
τιμές αυτών της ΔΕΥΑΡ κι όμως το σύστημα
ήταν λειτουργικό και βιώσιμο.
Αντί
ναι ανακουφίσουν άμεσα και ουσιαστικά
και τους κατοίκους της πόλης, χαρατσώνουν
χωρίς καμιά κοστολογική τεκμηρίωση
και τους κατοίκους των άλλων δημοτικών
ενοτήτων. Είναι ολοφάνερο ότι οι τωρινές
αυξήσεις θα 'ναι μόνο η αρχή.
2.
Η ονομαστική μείωση (10%) της τιμής
στην πόλη, είναι μεγάλη αύξηση σε σχέση
με την κατρακύλα του λαϊκού εισοδήματος.
Η «ανακούφιση» μετά τη ραγδαία
υπερκοστολόγησή, μόνο σαν επικαιροποίηση
των τεχνασμάτων του Χότζα μπορεί να
εκληφθεί. Όσο για τα ΑΜΕΑ των περιφερειακών
δημοτικών ενοτήτων είναι ολοφάνερο ότι
όταν η εξίσωση των τιμολογίων ολοκληρωθεί,
θα πληρώνουν πολύ περισσότερα από
σήμερα.
Με
τα τεχνάσματα αυτά καλλιεργείται
διαιρετική αντίληψη ανάμεσα στους
δημότες πόλης και υπαίθρου. Να νομίζουν
οι μεν ότι θα ανασάνουν αν αφαιμάξουν
τους δε. Είναι μεγάλη πλάνη. Τα ίδια
λέγονταν και με τους δημοτικούς φόρους.
Αύξησαν εν μέσω κρίσης τις εισπράξεις
40% αλλά οι υποσχέσεις για μείωση των
τελών πήγαν περίπατο παρά τις ομηρικές
μάχες της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ στο ΔΣ.
3
Ο Δήμος Ρεθύμνου έχει την τύχη να έχει
επαρκείς υδατικούς πόρους, εύκολα και
οικονομικά απολήψιμους. Το μέσο κόστος
απόληψης δεν ξεπερνά τα 10 λεπτά το
κυβικό.
Κι
όμως η λαϊκή οικογένεια το χρεώνεται
10-15 φορές επάνω. Έχουμε ένα από τα
ακριβότερα τιμολόγια στην Ελλάδα. Είναι
επιτυχής εφαρμογή της κεντρικής πολιτικής
μετατροπής του σε ακριβό εμπόρευμα.
Η
λεγόμενη ανταποδοτικότητα και η
χρηματοδότητση μεγάλου μέρους των
αναγκαίων έργων από τους δημότες και η
ενσωμάτωση στη συνέχεια του ειδικού
τέλους 80% στην τιμή του νερού, ενώ έπρεπε
να καταργηθεί, οι απώλειες του 35-40% (1,5
εκατομ κυβικά) από το δίκτυο, χωρίς μέτρα
αντιμετώπισης, η υπερκοστολόγηση της
ΔΕΗ, η επιβάρυνση της μικρομεσαίας
κατανάλωσης (μέχρι 100 κυβ.) υπέρ των
μεγαλοξενοδόχων και μεγαλοκαταναλωτών,
η αποψίλωση των τεχνικών και παραγωγικών
συνεργείων της ΔΕΥΑΡ υπέρ των ακριβών
εργολαβιών, η γραφειοκρατικοποίηση της
λειτουργίας της (και των) ΔΕΥΑΡ και η
διόγκωση ενός αντιπαραγωγικού μηχανισμού
που αχρηστεύει τις δυνατότητες του
προσωπικού και των στελεχών της, είναι
διαχρονικές πολιτικές επιλογές κεντρικά
και τοπικά που έκαναν το νερό νεράκι
έτοιμο για ιδιωτικοοικονομική
εκμετάλλευση.
Επιβεβαιώνεται
πως πέρα από πρόσωπα και προθέσεις, μόνο
με αφετηρία μια πολιτική ριζικής
αντίθεσης και σύγκρουσης με την παραπάνω
πολιτική μπορεί να αποφεύγονται τα
χειρότερα. Αλλιώς η αφομοίωση από αυτήν
την πολιτική είναι προδιαγεγραμμένη.
4
Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ θεωρεί πως πρέπει
τώρα να μειωθεί η τιμή του νερού για τη
λαϊκή κατανάλωση στην πόλη κατά 50% χωρίς
καμία αύξηση στις περιφερειακές δημοτικές
ενότητες. Και μόνο η αφαίρεση του ειδικού
τέλους σε μία τέτοιου μεγέθους μείωση
οδηγεί.
Στην
κατεύθυνση αυτή να επανεξεταστούν άμεσα
και οι κλίμακες των τιμολογίων στην
πόλη Χαμηλή, που όμως να καλύπτει τις
οικογενειακές ανάγκες (60 κυβ το τρίμηνο),
λίγο υψηλότερη για τους μικροεπαγγελματίες
και αρκετά υψηλότερη για τις πολύ μεγάλες
καταναλώσεις.
Να
αντιμετωπιστεί με άμεσα μέτρα το πρόβλημα
των τεράστιων απωλειών από το δίκτυο
και των τυχόν παράνομων συνδέσεων.
Να
ανοίξει άμεσα μέτωπο για τα τιμολόγια
της ΔΕΗ αλλά και για την κατάργηση του
ΦΠΑ στο νερό και την αποχέτευση,
τουλάχιστον σε ότι αφορά την οικιακή
κατανάλωση.
Σε
ριζική αντίθεση με την φιλομονοπωλιακή
εκμετάλλευσή του θεωρούμε το νερό
δημόσιο φυσικό πόρο ζωτικής σημασίας
για τον άνθρωπο και τη φύση. Διεκδικούμε
τη δημιουργία εθνικού δημόσιου οργανισμού
υδατικών πόρων με παραρτήματα κατά
υδατικό διαμέρισμα και την υπαγωγή σε
αυτόν του αντικειμένου των ΔΕΥΑ και
στόχο την διαχείριση των νερών με
πρωταρχικό κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες
και την προστασία του περιβάλλοντος
και των υδατικών αποθεμάτων. Φαίνεται
κι από εδώ ότι ακόμη και τα αυτονόητα
γίνονται άπιαστα όνειρα στα πλαίσια
της καπιταλιστικής-μονοπωλιακής
εξουσίας. Η Λαϊκή Συμμαχία είναι αναγκαία
για να μην στερηθεί ο λαός ακόμη και το
νερό.
