Η άρνηση της
ΔΕΥΑΡ να καταβάλλει τις αποζημιώσεις
απόλυσης στους 24 πρώην συμβασιούχους,
βαφτίζοντας την απόλυση «εφαρμογή
δικαστικών αποφάσεων» είναι πρωτοφανής
και άκρως επικίνδυνη για τα εργατικά
δικαιώματα. Δεν εναρμονίζεται απλά αλλά
πλειοδοτεί στην εφαρμογή της αντεργατικής
αντιλαϊκής πολιτικής.
Παρά τους
δαιδαλώδεις δικολαβισμούς που μετέρχονται
δεν μπορούν να αποκρύψουν ένα αδιαμφισβήτητο
γεγονός:: η ΔΕΥΑΡ τους προσέλαβε και η
ΔΕΥΑΡ τους απέλυσε, άσχετα αν για την
απόλυσή τους χρειάστηκε να καταφύγει
στο εφετείο ή οπουδήποτε αλλού. Οι
εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την
αποζημίωση της απόλυσής τους για όλη
την περίοδο που εργάστηκαν και όχι
βεβαίως μόνο τα δεδουλευμένα τους, τα
οποία δίκην παραχώρησης αναφέρει πως
τους έδωσε η ΔΕΥΑΡ!!!
Χρησιμοποιείται
μια δήθεν κοινωφελής αλλά στην ουσία
ήδη καπιταλιστικοποιημένη επιχείρηση
για να ανοίξει ο δρόμος και για τους
ιδιώτες μεγαλοεργοδότες να καταργήσουν
τελείως την ήδη ευτελισμένη αποζημίωση
της απόλυσης.
Οι δημότες δεν
έχουν τίποτε να ωφεληθούν από μια τέτοια
εξέλιξη.
Εξ άλλου και
η απόλυση των εργαζομένων αυτών σε βάρος
τους ήταν και οικονομικά, γιατί
αντικαταστάθηκαν από πολύ ακριβότερες
εργολαβίες, αλλά και γιατί το επίπεδο
των υπηρεσιών υποβαθμίστηκε από τότε,
όπως διαπιστώνεται καθημερινά.
Αποδεικνύεται
επίσης ότι η κρατική διοίκηση σκόπιμα
καλλιεργεί και υποθάλπει φαινόμενα
«λούφας», τεμπελιάς, ανοργανωσιάς κλπ,
για να τα αξιοποιεί και να δικαιολογεί
την επίθεσή της στα εργατικά λαϊκά
δικαιώματα συνολικά.
Τέλος δεν
μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός
ότι οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι
προσλήφθηκαν με την απάτη των προγραμμάτων
ενεργητικής δήθεν απασχόλησης αλλά
στην πράξη επιδότησης των εργοδοτών
και ανακύκλωσης της ανεργίας. Μόλις
τέλειωσε το πρόγραμμα και αυτοί και
όλοι οι άλλοι ξαναπετάχτηκαν στα τάρταρα
της ανεργίας. Αυτή η απάτη συνεχίζεται
και σήμερα με τα 3 δις ευρώ που διαθέτει
η κυβέρνηση σε αντίστοιχα προγράμματα
προσφοράς στους εργοδότες κυριολεκτικά
τζάμπα εργασίας.(επιταγή εργασίας κλπ).
