5/6/2024 ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΑΝΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

 ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΟΥ ΚΑΤΣΙΦΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΙΑΝΟ ΠΟΤΑΜΟ

-Νομιμοποιεί τους καταπατητές 

-Πνίγει στο μπετό την περιοχή με τοιχία 4,5-5,5 μέτρα στις όχθες του ποταμού.

-Καταστρέφει το οικιστικό και φυσικό περιβάλλον.

-Εγκλωβίζει τα όμβρια νερά της περιοχής. 

-Ένα έργο πανάκριβο που μπορεί και ποτέ να μην το κάνουν αλλά θα δείχνουν την μελέτη για να δικαιολογούνται σε κάθε πλημμύρα της περιοχής. 

Το σχεδιασμό αυτό ψήφισαν τόσο η διοίκηση του δήμου όσο και η βολική "αντιπολίτευση" της κ Κουτσαλεδάκη. 

Το αρνήθηκε κατηγορηματικά η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΊΡΩΣΗ, οι οικολογικές οργανώσεις αλλά και όσοι κάτοικοι της περιοχής έχουν ενημερωθεί. 

Στην ψηφοφορία η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ψήφισε: 

 ΝΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ  ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ που σέβεται τα ιστορικά φυσικά όρια του ποταμού, το φυσικό και οικιστικό περιβάλλον και χρησιμοποιεί την λειτουργία της φύσης και τον ποταμό για να τα αναβαθμίσει.

 ΟΧΙ στο να γίνει η μελέτη αυτή η πρόφαση και η δικαιολογία να μην γίνει τίποτα και να συνεχίσει ο κόσμος να πλημμυρίζει. ΟΧΙ και στην υλοποίηση μιας μελέτης που «βιάζει» τον άνθρωπο, τον ποταμό, το φυσικό και δομημένο περιβάλλον .

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΛΥΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΣ 

 

ΜΕΡΟΣ Α 

ΜΕΡΟΣ Β 

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ 

Στο τελευταίο video φαίνεται καθαρά οτι λένε οτι τους κατεβεί. Είναι γνωστό οτι η νομοθεσία προβλέπει πως ακόμη και κι αν είναι ιδιοκτησία σου ο ποταμός, το ρέμα, ο χείμαρος κλπ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ να τον παρεμποδίσεις, να περιορίσεις την κοίτη. Γι' αυτό οι μελετητές θεωρούν κρίσιμο να βρούν παλιούς αξιόπιστους χάρτες που να δείχνουν τα ιστορικά όρια του ποταμού, τα οποία δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο να αλλάξουν εκτός κι αν αυτό επιβάλλεται από λόγους ανωτέρας βίας που θα πρέπει όμως να διατυπωθούν. Όλη αυτή την νομοθεσία η κ αντιπεριφερειάρχης την διαγράφει λέγοντας οτι ο μελετητής είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να ακολουθήσει τα "υφιστάμενα όρια" μετά τις καταπατήσεις, προσχώσεις. Την ανακρίβεια αυτή  "διορθώνει" αμέσως μετά ο μελετητής λέγοντας οτι δεν το έκανε από υποχρέωση αλλά από επιλογή. Επέλξε μόνος του δηλαδή να αποδεχθεί το εναπομείναν μικρό ευρος του ποταμού να το υποκαταστήσει με το τεχνητό ύψος, τα μπετά και τις πασαλομπήξεις. Με οτι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό κόστος (22 εκ ευρώ), σε οικιστικές και περιβαλλοντικές συνέπειες.  

Είναι προφανές οτι στις παρόχθιες περιοχές θα υψώνεται ένα αντιαισθητικό τοιχίο από 2,10 έως 1,5 μέτρα ( 4,5 μέτρα το τοιχίο από τον πυθμένα του ποταμού μείο 2,4 έως 3 μέτρα το ύψος της όχθης). Για να το κρύψουν αυτό άρχισαν να λένε απίστευτους ανορθολογισμούς. Θα σκάψουν λέει και θα βαθύνουν τον ποταμό. Όταν στο Δ είναι κάτω από την στάθμη της θάλασσας και από εκεί και πάνω οι ρήσεις είναι οριακές στο 0,5%!!! Τους ίδιους ανορθολογισμούς και με τα όμβρια κλπ.  

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΜΑΣ 

Να επισημάνουμε ότι μια μελέτη για ένα τόσο κρίσιμο θέμα εγκρίθηκε στην ΔΚ και στην ΔΕ χωρίς καν να τους έχει διαβιβαστεί, παρά το γεγονός ότι είναι στο Δήμο από τις 9/4/2024, 1,5 μήνα πριν την συζήτηση.  Στη ΔΕ μόλις πήραμε την πρόσκληση για την ΔΕ εγώ βλέποντας ότι δεν υπάρχει η μελέτη διαμαρτυρήθηκα αλλά πάλι η μελέτη δεν ήρθε. Ο Πρόεδρος με ενημέρωσε ότι θα έρθει ένα στέλεχος της πολεοδομίας (που όμως όπως κατάλαβα δεν είναι ειδικός στα υδραυλικά) να μας την παρουσιάσει όπως κι έγινε.

       Τα έργα προστασίας από τις πλημμύρες και τις άλλες φυσικές καταστροφές, ήταν και είναι  πρώτα στην δική μας ιεράρχηση. Είναι η πολιτική κόστους οφέλους της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των τοπικών και περιφερειακών αρχών, που στο βωμό των κερδών αφήνει απροστάτευτη τη ζωή και το βιός του λαού και αυτό αποδείχτηκε στη Μάνδρα, στη Θεσσαλία, στην Κρήτη το ’19 και ’20 για να περιοριστούμε μόνο στις πλημμύρες.  

 Παρά τις τεχνικές του πλευρές το θέμα πρωτίστως πολιτικό. Απέναντί μας δεν έχουμε ούτε τους μελετητές ούτε τις υπηρεσίες.  Αυτοί κινούνται υποχρεωτικά στο ασφυκτικό πλαίσιο που  με πράξεις  ή απραξία δημιουργεί το πολιτικό προσωπικό. Αν η πολιτική ηγεσία αρνείται συστηματικά να πάρει πρωτοβουλίες για την αποβολή των καταπατητών , που στην περίπτωσή μας είναι το κλειδί, αυτό σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να το κάνουν μόνες τους οι υπηρεσίες και οι μελετητές. 

Μέχρι τις πλημμύρες του ’19 και ’20 το πολιτικό προσωπικό  αγνοούσε προκλητικά το πάλαι ποτέ Τοπικό Συμβούλιο του Πλατανιά (τότε ο  λαός ήταν τάχατες  στη εξουσία) που σθεναρά διεκδικούσε την οριοθέτηση του ποταμού, την προστασία από τις  καταπατήσεις.  Τη Λαϊκή Συσπείρωση που μόλις εκλέχτηκε στο ΔΣ, διεκδικούσε το ίδιο εισπράττοντας τις ψεύτικες διαβεβαιώσεις, ότι η οριοθέτηση έχει τάχατες γίνει. Που μας οδήγησαν και στο αίτημα που καταθέσαμε στις 18/5/2011 (σας έχει διαβιβαστεί), που η πολιτική ηγεσία αντί να απαντήσει ευθαρσώς, προτίμησε να κρυφτεί πίσω μνημειώδη για την αοριστία της απάντηση της νομικής υπηρεσίας.

Η φύση όμως εκδικείται.  Οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες του Πλατανιά πλήρωσαν πολύ ακριβά την επί δεκαετίες αδιαφορία κεντρικού και τοπικού κράτους στις πλημμύρες του ’19 και ’20. Μάζεψαν υπογραφές. Αναζητούσαν ευθύνες. Κατέθεσαν υπόμνημα και ζήτησαν να παραβρεθούν στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Δεν τους δέχτηκαν. Εμείς ήμασταν και τότε στο πλευρό τους.

Τότε ήταν η πρώτη φορά που η πολιτική ηγεσία της αντιπεριφέρειας ανακάλυψε τις καταπατήσεις. Όχι για να τις αποκαταστήσει αλλά  για να κρύψει τις δικές της ευθύνες, να χαϊδέψει  την εκλογική πελατεία  των τοπικοδιοικητικών παραγόντων – καταπατητών, επιχειρηματικών συμφερόντων  . Πως? Μα  διαχέοντας και κοινωνικοποιώντας τις ευθύνες όλων αυτών και πριν απ’ όλα τις δικές της. Τι ακούσαμε τότε?  «Όλοι μαζί καταπατήσαμε και μπαζώσαμε τον Ποταμό. Όλοι φταίμε». Και φυσικά ούτε τότε πήρε καμιά πρωτοβουλία να αποβληθεί έστω και ένας καταπατητής.

ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΝΙΓΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ? ΚΑΙ ΤΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ?

Όλοι ξέρουμε κι ένα παραπάνω οι Πλατανιανοί. Παρ’ όλ’ αυτά το 2019 οι απελπισμένοι ιδιοκτήτες ενός μικρού ξενοδοχείου στην περιοχή παρήγγειλαν μια ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ μελέτη. Μελέτη σοβαρή όχι μόνο για μας αλλά και για ειδικούς που ρωτήσαμε (και δεν συμφωνούμε με τις απαξιωτικές κρίσεις που ακούγονται). Κατατέθηκε στην Περιφέρεια αλλά ούτε εδώ διαβιβάστηκε, ούτε οι προτάσεις της εξετάστηκαν ως εναλλακτική έστω λύση να απαντηθούν.

Η βασική της όμως διαπίστωση (σελ 11) γίνεται copy paste στην 193 της ΜΠΕ χωρίς αναφορά της πηγής και σε κεφάλαιο άσχετο με το αντικείμενό της ώστε να μην την προσέξει κανείς. Είναι η διαφάνεια που σας παρουσιάζουμε (σελ 14 (11) της ιδιωτικής μελέτης ή 193 της ΜΠΕ)

Τι λέει λοιπόν?

Στις αεροφωτογραφίες της περιοχής, χρόνου λήψης 1945, στους χάρτες ΓΥΣ κλίμακας 1:5.000 και στα τοπογραφικά διαγράμματα, η ζώνη ανάπτυξης της κοίτης του ποταμού παραμένει σχεδόν αναλλοίωτη. Στις σχετικά πρόσφατες λήψεις, καθώς και κατά την επίγεια αποτύπωση του ρέματος, διαπιστώνεται εκτεταμένη επίχωση των εκατέρωθεν όχθεων του ποταμού (προκειμένου, αφενός μεν να επεκταθούν οι εκατέρωθεν ιδιοκτησίες και να αξιοποιηθούν ως γεωργική γη, αφετέρου δε να δημιουργηθούν παραποτάμιοι οδοί), με αποτέλεσμα να περιοριστεί σημαντικά η παροχετευτικότητα του ποταμού.

Γεωργική Γη και παραποτάμιοι δρόμοι. Ούτε κατοικίες, ούτε ξενοδοχεία (ίσως ξεφυτρώσουν μετά),  ούτε άλλα κτίσματα που αφήνει να εννοηθεί η ΜΠΕ  για να δικαιολογηθεί η άρνηση αποκατάστασης του ποταμού στα φυσικά του όρια. Ένα μόνο κτίσμα υπάρχει κι αυτό εγκαταλειμμένο. Για ποιες αποζημιώσεις μας φοβερίζουν λοιπόν?

Στην ΠΕΟ ο ποταμός ήταν 51 μ και τώρα μόλις 35. 200μ πιο νότια από 80μ μόλις 25 τώρα.  Ακόμα πιο νότια από 50, σήμερα 35.                 Η πλημμυρική παροχή (με περίοδο επαναφοράς τα 50 έτη υπολογίστηκε στα 690 κμ /sec (υπάρχει σοβαρή απόκλιση μεταξύ των δύο μελετών. Το 687 κμ/sec η παρούσα μελέτη το βγάζει σε περίοδο επαναφοράς 100 ετών) 

Σε δύο επιλεγμένα σημεία λοιπόν η εναπομένουσα διατομή μπορεί να παροχετεύσει  μόλις 156 κμ στο ένα και μόλις 310 κμ στο άλλο. Το υπόλοιπο θα ξεχειλίσει. Απλά και αυτονόητα πράγματα. 

Για την αντιπλημμυρική προστασία λοιπόν εύλογα προτείνει να αποκαταστήσουμε τον ποταμό στα ιστορικά όρια του και βεβαίως αν κάπου υπάρχει κίνδυνος κλπ μπορούμε να κάνουμε και κάποιο τεχνικό.

Η εξεταζόμενη μελέτη κάνει το εκ διαμέτρου αντίθετο. Νομιμοποιεί και προστατεύει όλες τις καταπατήσεις αδιαφορώντας για τους νόμους της φύσης, την προστασία του περιβάλλοντος φυσικού και οικιστικού. Εγκιβωτίζει στα μπετά τον ποταμό.  Με πανάκριβες πασαλομπήξεις υψώνει 4,5 – 5,5 μέτρα τοιχία και στην μια και στην άλλη όχθη περίπου για 1,5 χιλιόμετρο από την ακτή.  Για να αντιμετωπίσουν την φθορά της κοίτης από τις τεράστιες ταχύτητες του νερού λόγω ύψους βάζουν ανα διαστήματα συρματοκυβώτια στην κοίτη. Στον υγροβιότοπο δεν ρίχνουν επί τόπου τα μπετά αλλά ΠΡΟΚΑΤ. Κάνουν κρυπιδότοιχο με προκατασυασμένες κυψέλες μπετόν. Αυτό απαγορεύεται, το επισημαίνει και η υπηρεσία και σίγουρα θα καταπέσει από τις βέβαιες προσφυγές των οικολογικών οργανώσεων.  Το μόνο θετικό τεχνικό είναι η παγίδα φερτών μεταξύ Μαρουλά και Πρασιών και η γέφυρα επικοινωνίας της μιάς όχθης με την άλλη στο ύψος της συμβολής του ρέματος Αγίου Μάρκου.  

Τελικά είναι σα να λέει στο νερό   "Αφού βγήκες από την χωμάτινη φυλακή που σε βάλαμε, θα κάνουμε μια ακόμη πιο ψηλή και με μπετό να μην μπορείς να αποδράσεις". Τέτοιες πρακτικές ακολουθήθηκαν ως λύση ανάγκης εκεί που υπήρχαν ήδη κτισμένα σπίτια και εγκαταστάσεις αλλά και εκεί δημιούργησαν προβλήματα. Ακολουθήθηκε στην διευθέτηση του Αρσανιώτη στο Σφακάκι (δίπλα στο Γυμνάσιο). Δόθηκε ύψος με μπετά για να μην ενοχληθούν οι καταπατήσεις.  Το νερό το 19-20 περνούσε πάνω από την γέφυρα μετατρέποντάς την σε αδιάβατη. Τώρα λένε θα το γκρεμίσουν. (Στην σελ 444 της ΜΠΕ υπάρχει φωτ που δείχνει το νερό πολύ κοντά στο ύψος της Γέφυρας του ΒΟΑΚ. Αν από τότε είχε γίνει ο εγκιβωτισμός θα ήταν ακόμη ψηλότερα).

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

1 Στέλνει μήνυμα σε όλους τους επίδοξους καταπατητές να καταπατούν κατά βούληση. Το κράτος τοπικό και κεντρικό θα τους προστατεύει. 

2 Υποβαθμίζει οικιστικά μια αναπτυσσόμενη περιοχή καθώς αντί να αξιοποιήσει την ευλογία του νερού για να την ομορφύνει, να την κάνει ακόμη πιο επισκέψιμη, να ενισχύσει το πράσινο στις παρόχθιες περιοχές της «φυτεύει» ένα τεράστιο «καταπότη» με μπετά που θα περισσεύουν από το διαμορφωμένο παραποτάμιο περιβάλλον μέχρι και 2-2,20 μέτρα.

3 Είναι αντιπεριβαλλοντικό 100% γιατί δεν αξιοποιεί τις φυσικές λειτουργίες του ρέματος την παρόχθια βλάστηση κλπ που είναι και η σύγχρονη αντίληψη στην διαχείριση ποταμών και ρεμάτων αλλά με εργαλείο τα μπετά μάχεται τη φύση.

4 Είναι έργο επικίνδυνο γιατί οι δυνάμεις που δημιουργούνται, οι ταχύτητες του νερού είναι δύσκολα ελέγξιμες και επικίνδυνες. Δεν μιλάμε για τον κίνδυνο αστοχίας αλλά κανονικής λειτουργίας.

Εδώ χωρίς τοιχία τα νερά πλησιάζουν επικίνδυνα την γέφυρα του ΒΟΑΚ, όπως είχε γίνει στο Σφακάκι, που τώρα λένε θα γκρεμίσουν το λεγόμενο αντιπλημμυρικό.

5 Και πολύ σοβαρό και για τον δήμο. Παραδέχονται ήδη ότι με την κατασκευή του έργου η απορροή των νερών της βροχής από τις παρόχθιες περιοχές ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. ΟΙ ΑΓΩΓΟΙ ΤΩΝ ΟΜΒΡΙΩΝ ΠΟΥ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ πρέπει ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ. Η περιοχή δηλ θα συνεχίσει να πλημμυρίζει από τα όμβρια. Ο δήμος πρέπει να κάνει άλλη μελέτη και αγωγούς προς τη θάλασσα  ξεχωριστούς σε κάθε όχθη. Δύσκολο και κοστοβόρο έργο.

6 Με ανθρώπινη παρέμβαση το Δ του ποταμού έχει καταπατηθεί και υπάρχουν τεχνητά εμπόδια για να μην το δημιουργήσει ξανά. Αυτό δημιουργεί μεγάλα προβλήματα και στην απορροή αλλά και στην λειτουργία του υδροβιότοπου.  Επείγει ακτομηχανική μελέτη γι’ αυτό και απελευθέρωση του Δ.

7 Η πολιτική ηγεσία της αντιπεριφέρειας ανεβάζει το κόστος των διευετήσεων των ποταμών σε 100 εκ για το Ρέθυμνο μόνο. Εδώ προβλέπουν 21,5 και λένε λίγα Χωρίς το κόστος των έργων για τα όμβρια. Η ίδια δημόσια έχει αναρωτηθεί αν η κυβέρνηση θα τα δώσει αυτά τα χρήματα. Πολύ φοβούμαστε λοιπόν μήπως γίνεται μια μελέτη που απλά θα χρησιμεύει ως άλλοθι. Με την δικαιολογία «δεν μας χρηματοδοτούν»  ο κόσμος να πνίγεται, οι καταπατήσεις να παραμένουν  και η πολιτική κόστους οφέλους να ζεί και να βασιλεύει και ο λαός να χάνεται στο μπαλάκι των ευθυνών μεταξύ κεντρικού και τοπικού κράτους. Την ανησυχία αυτή ενισχύει το γεγονός ότι επιλέγεται η πλέον ακριβή και προκλητικά αντιπεριβαλλοντική «λύση» έτσι ώστε είτε για λόγους περιβαλλοντικούς είτε οικονομικούς να μείνει στα χαρτιά αλλά να κρύβει τις τοπικές και περιφερειακές ευθύνες. 

Η Λαϊκή Συσπείρωση απορρίπτει σθεναρά αυτή την προοπτική του να μην γίνει τίποτα κι ο κόσμος να συνεχίσει να πνίγεται. Και σε αυτή την περίπτωση οι ευθύνες τοπικού και κεντρικού κράτους θα είναι τεράστιες.

Πολύ περισσότερο που υπάρχει λύση δίκαιη. οικονομικότατη, φιλική με την φύση, τον άνθρωπο, το φυσικό και δομημένο περιβάλλον.

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

●  Από τον χάρτη της ιδιωτικής μελέτης σελ 13 της ιδιωτικής μελέτης διαπιστώνουμε ότι οι καταπατήσεις και προσχώσεις στην Δυτική πλευρά είναι απειροελάχιστες.  Μπορεί προς το παρόν να μείνει και ως έχει ή έστω να γίνουν σημειακές παρεμβάσεις. 

Η τεράστια έκταση των καταπατήσεων βρίσκεται στην Ανατολική πλευρά.

 ●  Παίρνουμε υπ’ όψιν ότι δεν έχει γίνει καμία απόπειρα ούτε καν συναινετικής συνεννόησης με τους χρήστες (όχι ιδιοκτήτες) για να κατανοήσουν ότι οποιαδήποτε άλλη λύση είναι καταστροφική και για τις παρακείμενες ιδιοκτησίες τους που με την αποκατάσταση του ποταμού θα αποκτήσουν άλλη αξία και θα είναι ασφαλείς. Υπάρχει βάσιμη εκτίμηση ότι οι περισσότεροι θα συμμορφωθούν. Για τους υπόλοιπους να κινηθούν οι κατάλληλες νομικές διαδικασίες.

Στη συνέχεια να μπούν οι μπουλντόζες και να επαναφέρουν στα ιστορικά φυσικά της όρια την κοίτη του ποταμού. Βεβαίως θα καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς ο παρόχθιος δρόμος ανατολικά. Το κόστος όμως αυτής της λύσης είναι απείρως μικρότερο από τα προβλεπόμενα και μη προβλεπόμενα στην υπο κρίση μελέτη. Δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία να μην θωρακιστεί αντιπλημμυρικά η περιοχή.

Προφανώς πρέπει να γίνουν υδρολογικές κλπ μελέτες που θα εκτιμήσουν αν υπάρχει ανάγκη σε κάποιο σημείο να γίνει κάποιο μικρό τεχνικό. Δεν υπάρχει κανενός είδους δογματισμός απέναντι στα τεχνικά έργα αλλά μόνο όταν είναι απαραίτητα.

Είναι προφανές ότι μιά τέτοια λύση είναι φιλική με την φύση και το περιβάλλον . Δεν τα προκαλεί.

Μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να συμβάλει στην συνολική αναβάθμιση της περιοχής, στην επισκεψιμότητα, στην προσεκτική οικιστική αξιοποίηση χωρίς πλημμύρες αλλά και χωρίς καταπότες και πανύψηλα μπετά.