Εισήγηση για το Δημοτικό Συμβούλιο
ΙΩΑΝΝΑ ΔΑΚΑΝΑΛΗ:
ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ
ΝΑ ΜΠΕΙ ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ.
Το τελευταίο διάστημα ως Λαϊκή Συσπείρωση γίναμε δέκτες της αγωνίας και των έντονων διαμαρτυριών κατοίκων του Ανατολικού παραλιακού μετώπου για τις συνεχιζόμενες άκρως προκλητικές καταπατήσεις, από επιχειρηματικά συμφέροντα, των ελάχιστων πλέον δρόμων, που εξασφαλίζουν την πρόσβαση των κατοίκων στην θάλασσα. Είναι παγιωμένη η πεποίθησή τους οτι κράτος και Δήμος σκόπιμα αδιαφορούν και υποθάλπουν αυτό το καθεστώς.
Τι να τους αντιτάξει κανείς όταν οι παλιότεροι το θυμούνται, οτι σε όλο το παραλιακό μας μέτωπο υπήρχε ένα πλούσιο δίκτυο δρόμων, ρεμάτων κλπ που εξασφάλιζε την εύκολη και ανεμπόδιστη πρόσβαση των κατοίκων στην θάλασσα? Ένα πολύ αυστηρό θεσμικό και διοικητικό πλαίσιο προστασίας αυτού του δικτύου από κάθε είδους παρεμπόδιση και πολύ περισσότερο καταπάτηση, ήταν ανα πάσα στιγμή ενεργό?
Μέχρι που βγήκαν στο προσκήνιο τα μεγάλα συμφέροντα του τουρισμού και μαζί με αυτά η πολιτική που δίνει γη και ύδωρ στο πέρασμά τους. Κλείνοντας τους δρόμους αυτούς αποκλείουν τους κατοίκους από την θάλασσα. Ντε φάκτο την ιδιωτικοποιούν. Σήμερα, ειδικά στο αναπτυγμένο τουριστικά ανατολικό παραλιακό μέτωπο η κατάσταση είναι δραματική. Ξεκινώντας από τα Μυσσίρια μέχρι την Σκαλέτα δεκάδες τέτοιοι δρόμοι έχουν καταπατηθεί και έχουν ενσωματωθεί σε μεγάλες κυρίως Ξενοδοχειακές μονάδες. Δεν υπάρχει ντόπιος που να μην θυμάται τέτοιους καταπατημένους δρόμους.
Επειδή τα νέα παράπονα προέρχονται από την περιοχή της Σκαλέτας, Σταυρωμένου εστιάσαμε εκεί την επι τόπου έρευνά μας.
Εκεί λοιπόν από το ύψος της ταβέρνας “Ηλιος” στην Σκαλέτα, βαδίζοντας στον βόρειο παράλληλο του ΒΟΑΚ, για να βρούμε εμφανή δρόμο που να οδηγεί στην θάλασσα περάσαμε και τον Αρσανιώτη ποταμό και το Γυμνάσιο Λύκειο της περιοχής!!!! Τρία ολόκληρα χιλιόμετρα διαδρομή!!!
Βρεθήκαμε μάλιστα και σε δύο καραμπινάτες καταπατήσεις που εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια και έχουν ξεσηκώσει τους κατοίκους της περιοχής.
Η πρώτη περίπτωση είναι ένα ρέμα, που σιγά σιγά μετατράπηκε σε κανονικό δρόμο. Μάλιστα το 2007-2009 η τότε κοινότητα με παρέμβαση του ξενοδόχου τον τσιμεντόστρωσε αφήνοντας νησίδα στην μέση. Σήμερα ο ίδιος ξενοδόχος αφού έχτισε την παρακείμενη ιδιοκτησία, τσιμεντόστρωσε και διαμόρφωσε τον δρόμο για να φαίνεται ένα με την ιδιοκτησία του, τον περίφραξε με διάφορες κατασκευές, του έβαλε και μία πόρτα με λουκέτο έτσι που να φαίνεται είσοδος του ξενοδοχείου του και μέρος της ιδιοκτησίας του. Εφτά ολόκληρα χρόνια οι κάτοικοι μάταια αναζητούν την παρέμβαση του κράτους, του Δήμου να τους προστατεύσουν.
Στη δεύτερη περίπτωση,εδώ και τέσσερα χρόνια τεράστιες χωματουργικές εργασίες πραγματοποιούνται για να ξεκινήσει η κατασκευή μιας μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας. Τα προϊόντα της εκχωμάτωσης έχουν δημιουργήσει πραγματικό βουνό πάνω ακριβώς στην οδό που αποτελούσε την πρόσβαση του κόσμου στη θάλασσα. Είναι δε πραγματικά προκλητικό μια και η συγκεκριμένη οδός βρίσκεται πάνω από κλειστό αγωγό που εξυπηρετεί ρέμα, πράγμα που την καθιστά a priori δημόσιο δρόμο. Φαίνεται μάλιστα οτι η καταπάτηση του δρόμου, που έχει προκύψει από τον εγκιβωτισμό του ρέματος, είναι κομβικό ζήτημα καθώς το ρέμα χωρίζει δύο διακριτές ιδιοκτησίες και τα σχέδια του ιδιώτη θέλουν, για τους δικούς του λόγους, να τις παρουσιάσουν ως μία.
Φυσικά τα παραπάνω περιστατικά αποτελούν μονάχα συγκεκριμένες και ενδεικτικές αναφορές, που όμως δεν περιορίζεται σε αυτά η έκταση και το μέγεθος του προβλήματος.
Η ουσία βρίσκεται, όπως κάθε φορά, στο ποιανού τα συμφέροντα πρέπει να εξυπηρετηθούν. Όσο στο ζύγι μπαίνουν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα,που αποδεδειγμένα δεν λογαριάζουν τίποτα πέρα από το κέρδος,οι ανάγκες του κόσμου, των κατοίκων πάντα θα ζυγίζουν λιγότερο. Ακόμα και σε καταστάσεις όπως οι προαναφερόμενες πάντα θα επιδεικνύεται μια λύση στη λογική του συμβιβασμού και του κατευνασμού του λαού και των αναγκών του,προκειμένου να μην παρεμποδιστεί η “βαριά βιομηχανία”, η “ανάπτυξη” κλπ κλπ.
Δεν είναι επίσης λιγότερο προκλητική η εικόνα που παρουσιάζει ακόμα ένας δρόμος που θα οδηγούσε στην παραλία,αν δεν τον είχε“ πάρει το ποτάμι” στις πλημμύρες του 2019-2020. Ο Αρκαδιώτης ποταμός κατάπιε κυριολεκτικά τον δρόμο φέρνοντας την όχθη του ποταμού στα θεμέλια μιάς υφιστάμενης οικοδομής με αποτέλεσμα και εκεί να μην υπάρχει πλέον πρόσβαση στη θάλασσα.
Ας ξεκαθαρίσουμε τα αυτονόητα : Η πρόσβαση στην παραλία όπως και σε κάθε δημόσιο χώρο είναι δικαίωμα, και μάλιστα συνταγματικό, του καθενός από μας και η πολιτεία οφείλει να μας εξασφαλίζει με κάθε τρόπο αυτό μας το δικαίωμα. Η ύπαρξη δημόσιων δρόμων είναι υποχρέωση των αρχών που υπηρετούν τον τόπο και δεν επιτρέπεται,ούτε συγχωρείται οποιαδήποτε ολιγωρία.
Είναι δικαίωμα όλων μας να χαιρόμαστε τη θάλασσα, να απολαμβάνουμε τον ήλιο και κάνουμε τα μπάνια μας. Ποιος θα μας βάλει εμπόδια στην πρόσβαση μας στη φύση;
Είναι δικαίωμα μας να έχουμε κάθε περιθώριο να στραφούμε απρόσκοπτα προς τον αιγιαλό σε περίπτωση που κάποια έκτακτη ανάγκη το προστάξει. Δεν ήταν αρκετά τα δάκρυα που ρίξαμε στο έγκλημα στο Μάτι;
Ζητούμε να σταματήσει η πολιτική ανοχής, που γίνεται κατευνασμός κάθε φορά που φουντώνουν οι διαμαρτυρίες του λαού. Κατευνασμός για να εκτονωθούν οι διαμαρτυρίες και να συνεχιστεί το πάρτι των συμφερόντων σε βάρος των πολλών.
Ζητούμε να ληφθούν συγκεκριμένα μετρήσιμα μέτρα και όχι απλά λόγια και διαβεβαιώσεις.
1 Ο δήμος μέσω της πολεοδομίας να βεβαιώσει άμεσα τις παραβάσεις στις δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις που καταγγέλθηκαν από τους κατοίκους της περιοχής. Να εκδοθούν τα προβλεπόμενα πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης.
Είναι αδιανόητο οι παρανομίες αυτές να υφίστανται 7 και 4 χρόνια αντίστοιχα και να μην έχουν ενεργοποιηθεί ακόμη οι προβλεπόμενες διαδικασίες.
2 Δηλώνουμε εδώ οτι το αίτημα αυτό θα το καταθέσουμε και αυτοτελώς στην πολεοδομία ως πολίτες που θιγόμαστε από την ολιγωρία της.
3 Ο δρόμος ανατολικά του Αρκαδιώτη, που έχει καταστραφεί πρέπει να αποκατασταθεί στο πλαίσιο μιας συνολικής διαχείρισης του ποταμού. Αυτός ο δρόμος όπως δείχνουν οι αεροφωτογραφίες ήταν βατός και από αυτοκίνητα μέχρι την θάλασσα.
4 Να γίνει άμεσα τροποποίηση του Τεχνικού Προγράμματος για να συμπεριληφθεί η κατεπείγουσα εργασία “ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ” Αν η υποστελεχωμένη υπηρεσία μας δεν μπορεί να το αναλάβει να ανατεθεί σε ιδιώτη μελετητή.
5 Η αποτύπωση αυτή κρίνεται κατεπείγουσα γιατί ενόψει της οριστικοποίησης του κτηματολογίου ο Δήμος οφείλει στους δημότες να κατοχυρώσει αυτούς τους δρόμους και να προλάβει ενδεχόμενες προσπάθειες καταπάτησης.
6 Για να διασφαλιστεί στην πράξη από τις επιβουλές ότι απόμεινε από το θαλάσσιο οδικό δίκτυο, δεν φτάνει μιά ταμπέλα, που πολύ εύκολα θα εξαφανιστεί. Πρέπει να διαμορφωθούν. Να τσιμεντοστρωθούν ή να πλακοστρωθούν, να φωτιστούν κλπ. Η εγκατάλειψή τους είναι βούτυρο στο ψωμί των καταπατητών. Γι’ αυτό ζητούμε με νέα τροποποίηση του Τεχνικού Προγράμματος να εισαχθεί κωδικός ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΔΡΟΜΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ. Να ανοίξει ο κωδικός με μια μικρή έστω χρηματοδότηση σε βάρος του αποθεματικού, που σε πρώτη φάση θα υποδηλώνει την πολιτική απόφαση το έργο να εκτελεστεί και στην πορεία να μελετηθεί, να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση και να εκτελεστεί.
Ρέθυμνο 24/6/2022
Ιωάννα Δακανάλη
Δημοτικός Σύμβουλος Λαικής Συσπείρωσης
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΘΕΤΟΥΜΕ
ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ
ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Η παρούσα αιτιολογική έκθεση συνοδεύει αίτηση-καταγγελία για έλεγχο από την αρμόδια ΥΔΟΜ Ρεθύμνου σχετική με πρόδηλη καταπάτηση κοινόχρηστων χώρων (δρόμων-ρέματα) οι οποίοι κατά τα παρελθόντα έτη οδηγούσαν ανεμπόδιστα προς την παραλία, στο βόρειο μέτωπο των Κοινοτήτων Πρίνου και Παγκαλοχωρίου
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
