2ο ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ 28/6/2024

 

Εισήγηση Μανούσος Μανουσογιάννης 

ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ 

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ.

ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΟΤΙ ΣΩΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΡΑΦΕΙ Η ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ. 

Το θέμα αυτό είχε τεθεί για συζήτηση στην ειδική συνεδρίαση του Απριλίου αλλά ύστερα από αίτημα της δημοτικής αρχής, το αποσύραμε για να ετοιμαστεί. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΕΝ ΕΦΕΡΑΝ ΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ 

Είναι κρίσιμο και επείγον ζήτημα που δεν παίρνει άλλη αναβολή. Έχουμε αρνητικές εξελίξεις στο θέμα των ακινήτων. Το ΔΣ του Δημοτικού Νοσοκομείου ακόμα δεν έχει δια ζώσης συνεδριάσει. Δεν έχει καν αποπειραθεί να ενημερωθεί για την κατάσταση και να βάλει σε μια σειρά τα πράγματα. 

 Διαπιστώσαμε οτι η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη απ' όσο νομίζαμε. Σε νομικό επίπεδο το κληροδότημα Τρανταλίδη έχει δεχθεί πολύ μεγάλο πλήγμα, που δύσκολα θα γλιτώσει πολλές εκατοντάδες στρέματα. 

Η εισήγηση που καταθέσαμε τον Απρίλιο παραμένη ως έχει με την προσθήκη στο τέλος ενός κεφαλαίου με τίτλιο ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ & ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΑ  

                                       Ρέθυμνο 24/6/2024

 ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΡΑΦΕΙ Η ΧΑΟΤΙΚΗ ΔΙΑΛΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΡΕΘΥΜΝΗΣ  

 Φέρνοντας αυτό το θέμα στην ειδική συνεδρίαση, δεν έχουμε την αυταπάτη ότι τα συσσωρευμένα εδώ και 77 χρόνια προβλήματα δια μιας θα λυθούν. Δεν δεχόμαστε όμως να μένουν κάτω από το χαλί. Στόχος μας είναι να έρθει στην επιφάνεια η υπόθεση. Το ίδρυμα να αναδιοργανωθεί, να στελεχωθεί, να στηριχθεί και οικονομικά, να συνεργαστεί με ειδικούς, ώστε μακριά από προχειρότητες και ερασιτεχνισμούς ότι σώζεται να σωθεί. Το συντομότερο να προσφέρει στις κοινωνικές ανάγκες των δημοτών.

Βάση για την παρέμβασή μας είναι η έκθεση ελέγχου της Γενικής Διεύθυνσης δημοσιονομικών ελέγχων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους στο κληροδότημα «Γεώργιος Τρανταλίδης», για την περίοδο 1995-2015. Είναι στα χέρια του δήμου από το 2017. Αν και είναι το μόνο έγγραφο που αποτυπώνει την κατάσταση, δεν έχει αξιοποιηθεί ούτε στο ΔΣ του ιδρύματος. Καταλογίζει σοβαρές ευθύνες στο ΔΣ του ιδρύματος και στο δήμο. Για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να αναφερθεί στον πολύ αρνητικό ρόλο της πολιτικής υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης και στο ασφυκτικό νομικό πλαίσιο που διέπει τα κληροδοτήματα.  

Ο ρεθεμνιώτης γιατρός Γ. Τρανταλίδης πριν τον θάνατό του (9/7/1947) άφησε όλη την ευρισκόμενη στο νομό Ηρακλείου περιουσία του στο (ΝΠΔΔ) δημοτικό νοσοκομείο Ρεθύμνης (Δ.Ν.Ρ.). Παρά το γεγονός ότι σήμερα δομή δημοτικού νοσοκομείου δεν υπάρχει, με επανειλημμένες δικαστικές αποφάσεις έχει κριθεί ότι το ΝΠΔΔ του ιδρύματος συνεχίζει να υφίσταται και  παραμένει ανοιχτό το ζήτημα της τροποποίησης της βούλησης του διαθέτη καθώς σήμερα δεν μπορεί αυτή επακριβώς να υλοποιηθεί. Οι σχετικές όμως προσπάθειες του δήμου για την τροποποίηση αυτή σταματούν στο μακρινό 2006.

Τα ακίνητα του κληροδοτήματος.

Α Ιστορικό διατηρητέο στο κέντρο του Ηρακλείου (Μιλάτου και Αγίου Τίτου) έκτασης 820 τμ, με ερειπωμένα ή υποσυντήρητα σήμερα 2όροφα κτίρια 1024 ή1204 τμ. (1024 δίνει η τεχνική μελέτη του δήμου Ηρακλείου και 1204 η μελέτη μισθωτικής αξίας). Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι το Ίδρυμα διαπραγματεύεται την αξιοποίηση του χωρίς να έχει την δική του αποτύπωση. Βασίζεται στις μελέτες και τα στοιχεία του αντισυμβαλλόμενου.

Β Ιστορικό διατηρητέο της οδού Ιδομενέως έκτασης 941 τμ με ερειπωμένο πλέον 2όροφο κτήριο 350 τμ. Τα δύο αστικά ακίνητα μέχρι το 1993 απέδιδαν έσοδα ενοικίων στους επικαρπωτές και αργότερα στο ίδρυμα. Από τότε δεν έγινε καμιά προσπάθεια αξιοποίησής τους και πρακτικά εγκαταλείφθηκαν στην αχρηστία και στην φθορά του χρόνου.

Γ Το Μετόχι «Κρύα Βρύση» με 2.196 στρέμματα που μετά από πρωτόκολλο κατάληψης 712 στρεμμάτων από το ελληνικό δημόσιο!!! (1961) έμειναν 1484. Η κατάχρηση των δικαιωμάτων επικαρπίας, οδήγησε σε περιπέτειες και  ατέρμονες δικαστικές διενέξεις. Ο κύριος όγκος της έκτασης διεκδικείται από εμφυτευτές ελαιοδέντρων που ο επικαρπωτής εγκατέστησε. Θεωρούμε ότι πρέπει σοβαρά να εξεταστεί σε συνεννόηση με τους νομικούς, η διατύπωση συμβιβαστικής πρότασης, που θα άρει το καταστροφικό αδιέξοδο. Πρότασης που έναντι ευλόγου τιμήματος θα μεταβιβάζει την κυριότητα στους εμφυτευτές. Σήμερα μόνο 29,5 στρέμματα δεν έχουν καταληφθεί.

Δ Το μετόχι «Κορακοβούνι» με 1000 περίπου στρέμματα. Το 1958 το ίδρυμα τα χώρισε σε 32 κληροτεμάχια και άρχισε να τα πουλά μέχρι το 1974, για να αντιμετωπίζει, όπως φαίνεται, τις ανάγκες του ιδρύματος. Από τότε έχουν μείνει απούλητα 4 κληροτεμάχια συνολικής επιφάνειας 92,9 στρεμμάτων. Εύλογα η ελεγκτική ομάδα ρωτά γιατί δεν αξιοποιήθηκαν ώστε να αποφέρουν έσοδα στο Ίδρυμα.

Η έκθεση (σελ 40) ζητά έρευνα στο αρχείο κοινωφελών περιουσιών της Αποκεντρωμένης για να εντοπιστούν και άλλα ακίνητα που ενδεχομένως δόθηκαν στο ΔΝΡ από άλλους δωροθέτες. Τέτοιο πρέπει να είναι ένα ακίνητο στην οδό Μικράς Ασίας 33 στην Αθήνα, για το οποίο δεν έχουμε αποτύπωση. Η υπόδειξη των ελεγκτών πρέπει να εισακουστεί. Το ΔΣ του ιδρύματος να έχει ακριβή εικόνα του τι διαχειρίζεται.

Από τις αναφορές της έκθεσης προκύπτει ότι τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του ιδρύματος οι έχοντες την ευθύνη της λειτουργίας του έκαναν κάποιες προσπάθειες να το επιμεληθούν (εξαγορά επικαρπίας στην Ιδομενέως, τοπογραφικά διαγράμματα, τεμαχισμός και πώληση κληροτεμαχίων στο Κορακοβούνι, προσφυγές για αλλαγή της βούλησης κλπ).  Μέχρι το 1992 υπάρχει υπάλληλος Γραμματέας και ταμίας του ιδρύματος (ο αείμνηστος κ Αστρινός) και όπως φαίνεται μια ορισμένη οργάνωση, αρχειοθέτηση, οικονομική παρακολούθηση και εποπτεία. Στην πορεία το ενδιαφέρον της διοίκησης ατονεί. Με την συνταξιοδότηση Αστρινού δεν ορίζεται ούτε αντικαταστάτης. Χάνεται και η στοιχειώδης οργάνωση που μέχρι τότε υπήρχε. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά συμπίπτουν με την διακοπή μίσθωσης της κλινικής Τρανταλίδη που είναι το τελευταίο έσοδο του ιδρύματος.

Προηγούμενη έκθεση του 2008 για τις χρήσεις 1995-2004 καταλήγει στην διαπίστωση ότι «κανείς δεν ασχολείται με την διαχείριση της περιουσίας του κληροδοτήματος». Όμως ούτε αυτή οδήγησε σε αφύπνιση με αποτέλεσμα η φθίνουσα πορεία να συνεχιστεί και τα προβλήματα να διογκωθούν. Τις φάσεις πλήρους αδράνειας κατά καιρούς διαδέχθηκαν και περίοδοι με ατομικές πρωτοβουλίες προέδρων του ιδρύματος, που παρά τις καλές προθέσεις, δεν μπορούσαν να αποδώσουν. Έλειπε η οργανωμένη υποστήριξη του δημοτικού συστήματος, η μεθοδολογία και η αξιοποίηση των ειδικών.  

Η έκθεση αναφέρει πολλά δείγματα αμέλειας και ανοργανωσιάς στις υποχρεώσεις του ΔΣ του ιδρύματος. Σημειώνουμε μόνο τρία:

-Δεν τηρείται κανένα από τα προβλεπόμενα βιβλία και στοιχεία (βιβλίο εσόδων εξόδων, διπλότυπο γραμματίων είσπραξης, διπλότυπο ενταλμάτων πληρωμής, πρακτικών συνεδριάσεων εκτελεστικής επιτροπής, συνεδριάσεων και αποφάσεων ΔΣ, ούτε καν βιβλίο εισερχομένων και εξερχομένων).

-Το ΔΝΡ αν και ειδοποιήθηκε από την Αποκεντρωμένη, δεν εφάρμοσε την διάταξη του αρ. 15 παρ 1 του ν 4182/13, να αναγγείλει τα περιουσιακά στοιχεία του ιδρύματος στην αρμόδια για την τήρησή τους αρχή. Ευτυχώς το έπραξε αυτεπάγγελτα η εποπτεύουσα αρχή. Τα μέλη του ΔΣ ποτέ δεν μάθαμε την εκκρεμότητα αυτή.

-Έπρεπε να έρθει η ελεγκτική ομάδα, να ανατρέξει στα αρχεία της αποκεντρωμένης, για να πληροφορηθούμε την ύπαρξη  τραπεζικού λογαριασμού του ιδρύματος στην ΕΤΕ (31-12-2016 υπόλοιπο 6.297,55). Με δική της υπόδειξη ο λογαριασμός έγινε έντοκος αναδρομικά.

Ύστερα από όλα αυτά το συμπέρασμα πως η διοίκηση του κληροδοτήματος και ο δήμος δεν άσκησαν την διαχείριση της περιουσίας του με την δέουσα επιμέλεια, είναι παρα πολύ επιεικές. Δεν είναι όμως επιεικής η πρόταση προς την Αποκεντρωμένη. Την καλεί να εξετάσει την ενεργοποίηση του  αρ. 76 ν 4182/2013 που αφορά κληροδοτήματα σε αδράνεια πέραν της πενταετίας. Αυτό σημαίνει διάλυση του κληροδοτήματος με δικαστική απόφαση και διάθεση της περιουσίας «για την εκπλήρωση του ίδιου ή άλλου κοινωνικού σκοπού». Μια τέτοια εξέλιξη πρέπει οπωσδήποτε να αποφευχθεί.

Κατά την άποψή μας το ΔΣ του κληροδοτήματος με τους όρους που έχουν διαμορφωθεί είναι αδύνατον να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Είναι απολύτως απαραίτητη η ολόπλευρη υποστήριξή του από τον Δήμο, που εδώ και πολλά χρόνια περιορίζεται μόνο στην δικαστική συνδρομή έναντι αμφισβητήσεων της περιουσίας του, που είναι δημοτική περιουσία. Επομένως χρειάζεται:

-Να μπει τάξη με την εξασφάλιση γραμματέα και ταμία από το προσωπικό του δήμου (πρακτικά συνεδριάσεων, αρχεία κλπ).

-Να εξασφαλιστεί η υποστήριξη και της τεχνικής υπηρεσίας και πιθανόν άλλων υπηρεσιών του δήμου.

-Μέχρι να εξασφαλιστούν πόροι από την περιουσία του ιδρύματος ο δήμος να στηρίξει το ίδρυμα και οικονομικά.

-Να λυθούν οι εκκρεμότητες με τον τραπεζικό λογαριασμό ώστε να βρίσκεται στον έλεγχο του ταμία και του ΔΣ του ΔΝΡ.

-Να γίνει πλήρης και όσο γίνεται πιο ακριβής καταγραφή της ακίνητης περιουσίας του ΔΝΡ. Για να μπει σε μια λογική σειρά και ιεράρχηση ο τρόπος αξιοποίησης του κάθε ενός (πώληση; των αδόμητων και εξέταση εναλλακτικών για τα δομημένα). 

-Ειδικά στην αξιοποίηση των ακινήτων είναι απολύτως απαραίτητη η αξιοποίηση εξωτερικών συνεργατών ειδικών στο αντικείμενο αυτό. Οι υποκειμενισμοί και ερασιτεχνισμοί κινδυνεύουν να κοστίσουν πάρα πολύ.

-Το γεγονός ότι δεν είναι σαφής ο σκοπός του κληροδοτήματος είναι τροχοπέδη για τον όλο σχεδιασμό. Είναι επομένως ανάγκη να ανοίξει ξανά η συζήτηση αυτή, να έρθει στο δημοτικό συμβούλιο, που θα πρέπει να έχει τον τελικό λόγο και να κινηθούν εκ νέου οι διαδικασίες σε δικαστικό επίπεδο.

ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ.

Η αναφορά στο ζήτημα αυτό γίνεται κυρίως για να θεμελιώσουμε μέσω του συγκεκριμένου παραδείγματος την ανάγκη συνολικά άλλης οργάνωσης και αξιοποίησης των ειδικών.

Η σκέψη της μακροχρόνιας μίσθωσης με ανακατασκευή των κτηρίων, περιλαμβάνεται στις εναλλακτικές της έκθεσης. Σωστά νομίζουμε το ΔΣ του ιδρύματος προχώρησε στην πρόσκληση ενδιαφέροντος. Το θέμα όμως είναι ότι το ίδρυμα δεν έχει ούτε την τεχνογνωσία, ούτε τα στοιχειώδη δεδομένα (πόσα τετραγωνικά θα είναι τα ανακατασκευασμένα κτίρια; Ποιό είναι το κόστος; Ποια η διάρκεια της κατασκευαστικής περιόδου; Ποια είναι η μισθωτική αξία των ακινήτων στην εμπορικότερη περιοχή της Κρήτης;). Πήγαινε «ξυπόλυτο στα αγκάθια». Μόνο με την οικονομική και τεχνική υποστήριξη του δήμου (στον οποίο ανήκει το ίδρυμα) τα ελλείμματα αυτά μπορούν να καλυφθούν. Όσο δεν καλύπτονται το ΔΣ του ιδρύματος κάτω από το βάρος της πολιτικής ευθύνης για την αδράνεια του κληροδοτήματος κινδυνευει να κάνει «άλματα στο κενό». Να αποδεχθεί όρους ετεροβαρείς και επιζήμιους.

Ο δήμος Ηρακλείου πχ κατέθεσε 2 οικονομοτεχνικές μελέτες (Μάϊος 2021 και Ιούνιος 2022). Στην πρώτη (σελ 31) προβλέπεται κατασκευαστική περίοδος 24 μήνες και κόστος ανακατασκευής 1.875.000 ευρώ. Στην 2^η (πάλι σελ 31) κατασκευαστική περίοδος 6 ολόκληρα χρόνια και κόστος 2.257.974 ευρώ!!!. Η οικονομοτεχνική μελέτη μιλά για 1024 τμ και η μελέτη της μισθωτικής αξίας για 1204. Εμείς όμως δεν είχαμε τίποτα.

Η συλλογιστική του δήμου Ηρακλείου, όπως σαφώς προκύπτει από τις μελέτες του,  κινείται στην λογική να αποκτήσει μια εμβληματική εγκατάσταση στο εμπορικότερο σημείο της πόλης, να την διαθέσει σε πολιτιστικές λειτουργίας που από τη φύση τους δεν παράγουν έσοδα και πολύ περισσότερο κέρδη και παρ’ όλα αυτά το εγχείρημα να είναι κερδοφόρο γι’ αυτούς και επομένως εξόφθαλμα ζημιογόνο για μας.

Ενώ η δική τους μελέτη εκτιμά την μισθωτική αξία του ακινήτου σε 21.000 ευρώ το μήνα πρότειναν:

Σε περίπτωση χρηματοδότησης από πόρους του δήμου Ηρακλείου, περίοδο παραχώρησης 50 χρόνια. Κατασκευαστική 6!!! χρόνια και λειτουργίας 44.

Μίσθωμα για 6 χρόνια 100 ευρώ το μήνα!!! Για τα υπόλοιπα 44 χρόνια 1.350!!! με αναπροσαρμογή 1,5% το χρόνο. Σε ότι μας αφορά ζητήσαμε η «πρόταση» αυτή να επιστραφεί ως απαράδεκτη.

Η 2^η πρόταση με ΔΗΜΟΣΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ, άρα μηδενικό κόστος για τον δήμο Ηρακλείου. Προβλέπει τα ίδια διαφοροποιώντας μόνο το μίσθωμα που στα 6 (!!!) χρόνια ανακατασκευής το «ανεβάζουν» στα 500 (από 100) ευρώ και για τα υπόλοιπα 44 στα 6.150 (από 1.350) ευρώ (με ετήσια αναπροσαρμογή 1,5%).

Αναρωτούμαστε γιατί αυτή την δημόσια χρηματοδότηση να μην την εξασφαλίσει ο δήμος Ρεθύμνης μαζί με το ίδρυμα;

Αλλά για να κρίνουμε και την 2^η πρόταση του δήμου Ηρακλείου. Ακόμη κι αν για την ανακατασκευή καταφύγουμε σε τραπεζικό δανεισμό 20ετίας με δεδομένη την μισθωτική αξία (21.000) θα έχουμε καθαρά έσοδα στα 50 χρόνια 2-2,5 φορές περισσότερα από αυτά που το Ηράκλειο μας προσφέρει. Και ναι να κάνουμε κάποιες αβαρίες υπερ της κοινωφελούς χρήσης του ακινήτου αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αβαρίες αυτές σημαίνουν και λιγότερους πόρους για  τους κοινωφελείς σκοπούς του ιδρύματος στο Ρέθυμνο. Επισημαίνουμε τα παραπάνω για να θεμελιώσουμε ακόμη πιο πειστικά την ανάγκη αξιοποίησης και των ειδικών. Την ανάγκη το ΔΣ του ΔΝΡ

1 Να στηριχθεί ουσιαστικά από τον δήμο και τις υπηρεσίες του (τεχνική, νομική) για να μην αυτοσχεδιάζει.

2 Να εξασφαλίσει εξωτερικό συνεργάτη για τα ζητήματα της διαχείρισης και εκμετάλλευσης ακινήτων για να αποφεύγει υποκειμενισμούς και ερασιτεχνισμούς.

Αν επομένως η διοίκηση του δήμου έχει την πολιτική βούληση να αξιοποιηθεί η περιουσία του ιδρύματος, τότε πρέπει να δημιουργήσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις και την αναγκαία στήριξη στο ΔΣ του ΔΝΡ για να ανταποκριθεί. Αλλιώς η φθίνουσα πορεία με γεωμετρική πρόοδο θα συνεχιστεί και οι ευθύνες θα έχουν ονοματεπώνυμο.

Γιατί τώρα παίρνουμε την πρωτοβουλία αυτή.

Συμμετέχουμε από το 2011 στο ΔΣ του ιδρύματος. Κάποιες από τις παραπάνω προτάσεις τις καταθέταμε κατά καιρούς χωρίς όμως αποτέλεσμα. Λόγω του τρόπου λειτουργίας του ΔΣ (μη σύνταξη προϋπολογισμών έστω και μηδενικών, περιουσιακής κατάστασης κλπ) ποτέ δεν καταφέραμε να έχουμε σχετικά ολοκληρωμένη εικόνα των θεμάτων του κληροδοτήματος. Την αποκτήσαμε μελετώντας την έκθεση, που όμως ακόμη δεν έχει γίνει αντικείμενο ολοκληρωμένης συζήτησης ούτε στο ΔΣ του κληροδοτήματος, ούτε και στο Δήμο. Ενόψει λοιπόν της νέας δημοτικής περιόδου θεωρήσαμε πως είναι από τα θέματα που πρέπει να συζητηθούν. Να γίνουν οι αναγκαίες τομές ώστε η κατάσταση να αναστραφεί.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ & ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΑ

Α  Το Ν.Π.Δ.Δ. Δημοτικό Νοσοκομείο Ρεθύμνης του Δήμου Ρεθύμνης διαχειρίζεται δύο κληροδοτήματα (Τρανταλίδιο και Νουφράκιο) με πολύ μεγάλη ακίνητη περιουσία, που εδώ και πολλές δεκαετίες παραμένει χωρίς φροντίδα και παρακολούθηση. Δεν αποδίδει τίποτα απολύτως αντίθετα απομειώνεται από την φθορά του χρόνου και την διαπιστωμένη  αμέλεια των διαχειριστών. Αξιόλογα ακίνητά του κινδυνεύουν άμεσα να απολεσθούν.

Β  Τα παραπάνω είναι συνέπεια του απόλυτου οργανωτικού και διοικητικού χάους που επικρατεί εδώ και δεκαετίες στο Ίδρυμα.  Δεν υπάρχει καμιά οικονομική και διοικητική υποδομή. Μοναδική εξαίρεση η νομική υπηρεσία που κι αυτή δεν έχει εντολές να προλαμβάνει καταστάσεις αλλά απλά να αποκρούει προσφυγές τρίτων κατά του κληροδοτήματος.  Δεν τηρείται κανένα αρχείο ή φάκελος, δεν υπάρχει βιβλίο πρακτικών, προϋπολογισμός, ισολογισμός.

Γ  Για την κατάσταση αυτή υπεύθυνη είναι η δημοτική αρχή. Δεν ασχολείται παρά μόνο με τον ορισμό μιας διοίκησης στο Δημοτικό Νοσοκομείο η οποία όμως χωρίς την αναγκαία διοικητική, τεχνική, οικονομική υποστήριξη είναι καταδικασμένη όσο φιλότιμο κι αν έχουν οι συμμετέχοντες σε αυτήν.

Δ  Τα παραπάνω παραστατικά αποτυπώνονται στην με Αρ. Πρωτ. Του Δήμου 14159/7-6-2017 έκθεση της διεύθυνσης εκτάκτων και ειδικών ελέγχων της ΓΔΔΕ του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους, που χωρίς επιφύλαξη έγινε δεκτή από τον Δήμο. Εφτά ολόκληρα χρόνια μετά η δημοτική αρχή δεν έχει κάνει το παραμικρό για να θεραπεύσει τις παθογένειες που επισημαίνονται στην έκθεση εκτός από την βεβιασμένη και γι’ αυτό ετεροβαρή προσπάθεια αξιοποίησης του ακινήτου στο κέντρο του Ηρακλείου. 

Ε  Για να ξεπεραστούν τα παραπάνω η Λαϊκή Συσπείρωση καταθέτει σήμερα μια δέσμη αναγκαίων μέτρων επείγουσας σημασίας. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζήτησης στο ΔΣ του δημοτικού νοσοκομείου, διαβούλευσης με την δημοτική αρχή και σύντομα να πάρουν την ισχύ αποφάσεων καθώς η ειδική συνεδρίαση δεν επιτρέπεται να πάρει αποφάσεις.

1 Ο δήμος να εξασφαλίσει την διοικητική και τεχνική υποστήριξη του ιδρύματος. Με την μορφή των παράλληλων καθηκόντων να διαθέσει έναν υπάλληλο διοικητικού οικονομικού για την γραμματειακή-ταμειακή υποστήριξη, ένα στέλεχος της τεχνικής υπηρεσίας για την παρακολούθηση της ακίνητης περιουσίας και βεβαίως την υποστήριξη της νομικής υπηρεσίας, ώστε το ίδρυμα να διερευνήσει τις δικές του δυνατότητες νομικών πρωτοβουλιών για την υπεράσπιση της περιουσίας του.

2 Η οικονομική στήριξη των λειτουργικών αναγκών από τον Δήμο μέχρι το Δημοτικό Νοσοκομείο να εξασφαλίσει τα δικά του έσοδα. Όταν η νομοθεσία προβλέπει την δυνατότητα χρηματοδότησης από τον Δήμο δράσεων και φορέων τρίτων που προάγουν τα τοπικά συμφέροντα κλπ είναι αδιανόητο να απαγορεύει την χρηματοδότηση ενός δημοτικού κοινωφελούς ιδρύματος, που βεβαίως δεν πρέπει να συγχέεται με τα κληροδοτήματα που του ανήκουν. Στην ανάγκη να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση αυτή έστω και με την μορφή του δανεισμού.

3 Το ΔΣ του ιδρύματος να λειτουργήσει επιτέλους συλλογικά και να αναλάβει τις ευθύνες του. Δεν νοείται 6 μήνες τώρα να λειτουργεί με δια περιφοράς συνεδριάσεις και μόνο για να εξουσιοδοτεί την νομική υπηρεσία να παρίσταται σε δικαστικές αγωγές εναντίον του. Πρέπει επι τέλους να κάνει μια συνολική ρεαλιστική αποτίμηση της κατάστασης και να χαράξει μια συγκροτημένη στρατηγική. 

4 Να προχωρήσει άμεσα στην διασταύρωση του περιουσιολογίου που διαθέτει με τα στοιχεία που έχουν καταχωρηθεί στην Διεύθυνση Κοινωφελών περιουσιών της Αποκεντρωμένης για να αποφευχθούν ενδεχόμενα λάθη και παραλήψεις. Ο τραπεζικός λογαριασμός που τηρείται στην ΕΤΕ να περάσει στην αρμοδιότητα του ΔΣ του ιδρύματος. Να οργανώσει και να αρχίσει να τηρεί όλα τα προβλεπόμενα από τον νόμο βιβλία και στοιχεία.

5 Λόγω του ιδιαίτερου αντικειμένου (διαχείριση και αξιοποίηση ακινήτων) και για να αποφευχθούν υποκειμενισμοί και ερασιτεχνισμοί, είναι απολύτως αναγκαία η εξασφάλιση εξωτερικού συνεργάτη με ειδίκευση στο αντικείμενο της εκτίμησης και της αξιοποίησής τους.

6 Το συμπέρασμα από την εικόνα που έχουμε συλλέξει είναι ότι τουλάχιστον δύο ακίνητα (ένα από το Τρανταλίδιο και ένα από το Νουφράκιο)  διατρέχουν άμεσο κίνδυνο οριστικής απώλειας… Θα πρέπει άμεσα να ληφθούν αποφάσεις ρεαλιστικές με την συνδρομή του εξωτερικού συνεργάτη και της νομικής υπηρεσίας, για να σωθεί ότι σώζεται. Για να ελαχιστοποιηθούν ανάλογοι κίνδυνοι θα πρέπει να εκτιμηθεί ποια ακίνητα είναι επαρκώς προστατευμένα, είναι ορατή η αξιοποίησή τους (ενοικίαση κλπ) και τα υπόλοιπα για λόγους προστασίας πρέπει να ρευστοποιηθούν (ακόμη και με δικαστική έγκριση και δέσμευση των χρημάτων) για να προστατευτούν.  

7 Μια πρώτη εκτίμηση είναι ότι στο ορατό μέλλον μπορούν να αξιοποιηθούν τα δύο αστικά ακίνητα στο Ηράκλειο και το ακίνητο στην οδό Μικράς Ασίας. Χρειάζεται όμως εμπεριστατωμένη μελέτη με την συμβολή και των ειδικών. Κρατούμε το ενδιαφέρον του Δήμου Ηρακλείου για το εμβληματικό ακίνητο της Μιλάτου απορρίπτουμε όμως το οικονομικό σκέλος της πρότασης. Διερευνούμε την προσφορά τους σε περίπτωση που εμείς αναλάβουμε την αποκατάσταση με δημόσιους ή ίδιους πόρους.

8 Κρίσιμο ζήτημα είναι ο προσδιορισμός του σκοπού του κληροδοτήματος Τρανταλίδη αφού έχει πλέον κριθεί και δικαστικά ότι δεν μπορεί αυτός να υλοποιηθεί όπως ακριβώς διατυπώθηκε από τον ίδιο. Σύμφωνα μάλιστα με την άποψη των νομικών αυτό έχει απόλυτη προτεραιότητα. Όμως το θέμα αυτό, αν και πρέπει να ανοίξει, αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου ώριμο για συζήτηση. Εξ άλλου και η τελευταία προσπάθεια που έγινε απορρίφτηκε από το δικαστήριο για λόγους ανεπάρκειας και ασάφειας των διαθέσιμων οικονομικών στοιχείων. Προέχει επομένως το νοικοκύρεμα της περιουσίας και των οικονομικών ώστε με μια σχετική ακρίβεια να μπορούν να παρουσιαστούν τα οικονομικά μέσα υλοποίησης των σκοπών που θα επιλεγούν.   

 

Μανούσος Μανουσογιάννης

Δημοτικός Σύμβουλος με την ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ       

   

     

    

ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ 28/6/2024 ΖΗΤΟΥΜΕ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕΙΣ ΔΡΟΜΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΙΓΙΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΚΤΩΝ

Εισήγηση για το Δημοτικό Συμβούλιο  

ΙΩΑΝΝΑ ΔΑΚΑΝΑΛΗ: 

ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΣΤΙΣ ΑΚΤΕΣ

ΝΑ ΜΠΕΙ ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ.

Το τελευταίο διάστημα ως Λαϊκή Συσπείρωση γίναμε δέκτες της αγωνίας και των έντονων διαμαρτυριών κατοίκων του Ανατολικού παραλιακού μετώπου για τις συνεχιζόμενες άκρως προκλητικές καταπατήσεις, από επιχειρηματικά συμφέροντα, των ελάχιστων πλέον δρόμων, που εξασφαλίζουν την πρόσβαση των κατοίκων στην θάλασσα. Είναι παγιωμένη η πεποίθησή τους οτι κράτος και Δήμος σκόπιμα αδιαφορούν και υποθάλπουν αυτό το καθεστώς.

Τι να τους αντιτάξει κανείς όταν οι παλιότεροι το θυμούνται, οτι σε όλο το παραλιακό μας μέτωπο υπήρχε ένα πλούσιο δίκτυο δρόμων, ρεμάτων κλπ που εξασφάλιζε την εύκολη και ανεμπόδιστη πρόσβαση των κατοίκων στην θάλασσα? Ένα πολύ αυστηρό θεσμικό και διοικητικό πλαίσιο προστασίας αυτού του δικτύου από κάθε είδους παρεμπόδιση και πολύ περισσότερο καταπάτηση, ήταν ανα πάσα στιγμή ενεργό?

Μέχρι που βγήκαν στο προσκήνιο τα μεγάλα συμφέροντα του τουρισμού και μαζί με αυτά η πολιτική που δίνει γη και ύδωρ στο πέρασμά τους. Κλείνοντας τους δρόμους αυτούς αποκλείουν τους κατοίκους από την θάλασσα. Ντε φάκτο την ιδιωτικοποιούν. Σήμερα, ειδικά στο αναπτυγμένο τουριστικά ανατολικό παραλιακό μέτωπο η κατάσταση είναι δραματική. Ξεκινώντας από τα Μυσσίρια μέχρι την Σκαλέτα δεκάδες τέτοιοι δρόμοι έχουν καταπατηθεί και έχουν ενσωματωθεί σε μεγάλες κυρίως Ξενοδοχειακές μονάδες. Δεν υπάρχει ντόπιος που να μην θυμάται τέτοιους καταπατημένους δρόμους.

Επειδή τα νέα παράπονα προέρχονται από την περιοχή της Σκαλέτας, Σταυρωμένου εστιάσαμε εκεί την επι τόπου έρευνά μας.

Εκεί λοιπόν από το ύψος της ταβέρνας “Ηλιος” στην Σκαλέτα, βαδίζοντας στον βόρειο παράλληλο του ΒΟΑΚ, για να βρούμε εμφανή δρόμο που να οδηγεί στην θάλασσα περάσαμε και τον Αρσανιώτη ποταμό και το Γυμνάσιο Λύκειο της περιοχής!!!! Τρία ολόκληρα χιλιόμετρα διαδρομή!!!

Βρεθήκαμε μάλιστα και σε δύο καραμπινάτες καταπατήσεις που εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια και έχουν ξεσηκώσει τους κατοίκους της περιοχής.

Η πρώτη περίπτωση είναι ένα ρέμα, που σιγά σιγά μετατράπηκε σε κανονικό δρόμο. Μάλιστα το 2007-2009 η τότε κοινότητα με παρέμβαση του ξενοδόχου τον τσιμεντόστρωσε αφήνοντας νησίδα στην μέση. Σήμερα ο ίδιος ξενοδόχος αφού έχτισε την παρακείμενη ιδιοκτησία, τσιμεντόστρωσε και διαμόρφωσε τον δρόμο για να φαίνεται ένα με την ιδιοκτησία του, τον περίφραξε με διάφορες κατασκευές, του έβαλε και μία πόρτα με λουκέτο έτσι που να φαίνεται είσοδος του ξενοδοχείου του και μέρος της ιδιοκτησίας του. Εφτά ολόκληρα χρόνια οι κάτοικοι μάταια αναζητούν την παρέμβαση του κράτους, του Δήμου να τους προστατεύσουν.

Στη δεύτερη περίπτωση,εδώ και τέσσερα χρόνια τεράστιες χωματουργικές εργασίες πραγματοποιούνται για να ξεκινήσει η κατασκευή μιας μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας. Τα προϊόντα της εκχωμάτωσης έχουν δημιουργήσει πραγματικό βουνό πάνω ακριβώς στην οδό που αποτελούσε την πρόσβαση του κόσμου στη θάλασσα. Είναι δε πραγματικά προκλητικό μια και η συγκεκριμένη οδός βρίσκεται πάνω από κλειστό αγωγό που εξυπηρετεί ρέμα, πράγμα που την καθιστά a priori δημόσιο δρόμο. Φαίνεται μάλιστα οτι η καταπάτηση του δρόμου, που έχει προκύψει από τον εγκιβωτισμό του ρέματος, είναι κομβικό ζήτημα καθώς το ρέμα χωρίζει δύο διακριτές ιδιοκτησίες και τα σχέδια του ιδιώτη θέλουν, για τους δικούς του λόγους, να τις παρουσιάσουν ως μία.

Φυσικά τα παραπάνω περιστατικά αποτελούν μονάχα συγκεκριμένες και ενδεικτικές αναφορές, που όμως δεν περιορίζεται σε αυτά η έκταση και το μέγεθος του προβλήματος.

Η ουσία βρίσκεται, όπως κάθε φορά, στο ποιανού τα συμφέροντα πρέπει να εξυπηρετηθούν. Όσο στο ζύγι μπαίνουν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα,που αποδεδειγμένα δεν λογαριάζουν τίποτα πέρα από το κέρδος,οι ανάγκες του κόσμου, των κατοίκων πάντα θα ζυγίζουν λιγότερο. Ακόμα και σε καταστάσεις όπως οι προαναφερόμενες πάντα θα επιδεικνύεται μια λύση στη λογική του συμβιβασμού και του κατευνασμού του λαού και των αναγκών του,προκειμένου να μην παρεμποδιστεί η “βαριά βιομηχανία”, η “ανάπτυξη” κλπ κλπ.

Δεν είναι επίσης λιγότερο προκλητική η εικόνα που παρουσιάζει ακόμα ένας δρόμος που θα οδηγούσε στην παραλία,αν δεν τον είχε“ πάρει το ποτάμι” στις πλημμύρες του 2019-2020. Ο Αρκαδιώτης ποταμός κατάπιε κυριολεκτικά τον δρόμο φέρνοντας την όχθη του ποταμού στα θεμέλια μιάς υφιστάμενης οικοδομής με αποτέλεσμα και εκεί να μην υπάρχει πλέον πρόσβαση στη θάλασσα.

Ας ξεκαθαρίσουμε τα αυτονόητα : Η πρόσβαση στην παραλία όπως και σε κάθε δημόσιο χώρο είναι δικαίωμα, και μάλιστα συνταγματικό, του καθενός από μας και η πολιτεία οφείλει να μας εξασφαλίζει με κάθε τρόπο αυτό μας το δικαίωμα. Η ύπαρξη δημόσιων δρόμων είναι υποχρέωση των αρχών που υπηρετούν τον τόπο και δεν επιτρέπεται,ούτε συγχωρείται οποιαδήποτε ολιγωρία.

Είναι δικαίωμα όλων μας να χαιρόμαστε τη θάλασσα, να απολαμβάνουμε τον ήλιο και κάνουμε τα μπάνια μας. Ποιος θα μας βάλει εμπόδια στην πρόσβαση μας στη φύση;

Είναι δικαίωμα μας να έχουμε κάθε περιθώριο να στραφούμε απρόσκοπτα προς τον αιγιαλό σε περίπτωση που κάποια έκτακτη ανάγκη το προστάξει. Δεν ήταν αρκετά τα δάκρυα που ρίξαμε στο έγκλημα στο Μάτι;

Ζητούμε να σταματήσει η πολιτική ανοχής, που γίνεται κατευνασμός κάθε φορά που φουντώνουν οι διαμαρτυρίες του λαού. Κατευνασμός για να εκτονωθούν οι διαμαρτυρίες και να συνεχιστεί το πάρτι των συμφερόντων σε βάρος των πολλών.

Ζητούμε να ληφθούν συγκεκριμένα μετρήσιμα μέτρα και όχι απλά λόγια και διαβεβαιώσεις.

1   Ο δήμος μέσω της πολεοδομίας να βεβαιώσει άμεσα τις παραβάσεις στις δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις που καταγγέλθηκαν από τους κατοίκους της περιοχής. Να εκδοθούν τα προβλεπόμενα πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης.

Είναι αδιανόητο οι παρανομίες αυτές να υφίστανται 7 και 4 χρόνια αντίστοιχα και να μην έχουν ενεργοποιηθεί ακόμη οι προβλεπόμενες διαδικασίες.

2    Δηλώνουμε εδώ οτι το αίτημα αυτό θα το καταθέσουμε και αυτοτελώς στην πολεοδομία ως πολίτες που θιγόμαστε από την ολιγωρία της.

3    Ο δρόμος ανατολικά του Αρκαδιώτη, που έχει καταστραφεί πρέπει να αποκατασταθεί στο πλαίσιο μιας συνολικής διαχείρισης του ποταμού. Αυτός ο δρόμος όπως δείχνουν οι αεροφωτογραφίες ήταν βατός και από αυτοκίνητα μέχρι την θάλασσα.

4     Να γίνει άμεσα τροποποίηση του Τεχνικού Προγράμματος για να συμπεριληφθεί η κατεπείγουσα εργασία “ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ” Αν η υποστελεχωμένη υπηρεσία μας δεν μπορεί να το αναλάβει να ανατεθεί σε ιδιώτη μελετητή.

5     Η αποτύπωση αυτή κρίνεται κατεπείγουσα γιατί ενόψει της οριστικοποίησης του κτηματολογίου ο Δήμος οφείλει στους δημότες να κατοχυρώσει αυτούς τους δρόμους και να προλάβει ενδεχόμενες προσπάθειες καταπάτησης.

6    Για να διασφαλιστεί στην πράξη από τις επιβουλές ότι απόμεινε από το θαλάσσιο οδικό δίκτυο, δεν φτάνει μιά ταμπέλα, που πολύ εύκολα θα εξαφανιστεί. Πρέπει να διαμορφωθούν. Να τσιμεντοστρωθούν ή να πλακοστρωθούν, να φωτιστούν κλπ. Η εγκατάλειψή τους είναι βούτυρο στο ψωμί των καταπατητών. Γι’ αυτό ζητούμε με νέα τροποποίηση του Τεχνικού Προγράμματος να εισαχθεί κωδικός ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΔΡΟΜΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ. Να ανοίξει ο κωδικός με μια μικρή έστω χρηματοδότηση σε βάρος του αποθεματικού, που σε πρώτη φάση θα υποδηλώνει την πολιτική απόφαση το έργο να εκτελεστεί και στην πορεία να μελετηθεί, να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση και να εκτελεστεί.

Ρέθυμνο 24/6/2022

Ιωάννα Δακανάλη

Δημοτικός Σύμβουλος Λαικής Συσπείρωσης

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΘΕΤΟΥΜΕ 

ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Η ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ 

ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ Η παρούσα αιτιολογική έκθεση συνοδεύει αίτηση-καταγγελία για έλεγχο από την αρμόδια ΥΔΟΜ Ρεθύμνου σχετική με πρόδηλη καταπάτηση κοινόχρηστων χώρων (δρόμων-ρέματα) οι οποίοι κατά τα παρελθόντα έτη οδηγούσαν ανεμπόδιστα προς την παραλία, στο βόρειο μέτωπο των Κοινοτήτων Πρίνου και Παγκαλοχωρίου

   

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ 

ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟ ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΕΝΟ ΡΕΜΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ 

ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΔΕΙ 

   

ΟΙ ΕΚΣΚΑΦΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΜΑ 

5/6/2024 ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΤΑΝΙΑΝΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

 ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΤΟΥ ΚΑΤΣΙΦΟΥ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΙΑΝΟ ΠΟΤΑΜΟ

-Νομιμοποιεί τους καταπατητές 

-Πνίγει στο μπετό την περιοχή με τοιχία 4,5-5,5 μέτρα στις όχθες του ποταμού.

-Καταστρέφει το οικιστικό και φυσικό περιβάλλον.

-Εγκλωβίζει τα όμβρια νερά της περιοχής. 

-Ένα έργο πανάκριβο που μπορεί και ποτέ να μην το κάνουν αλλά θα δείχνουν την μελέτη για να δικαιολογούνται σε κάθε πλημμύρα της περιοχής. 

Το σχεδιασμό αυτό ψήφισαν τόσο η διοίκηση του δήμου όσο και η βολική "αντιπολίτευση" της κ Κουτσαλεδάκη. 

Το αρνήθηκε κατηγορηματικά η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΊΡΩΣΗ, οι οικολογικές οργανώσεις αλλά και όσοι κάτοικοι της περιοχής έχουν ενημερωθεί. 

Στην ψηφοφορία η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ψήφισε: 

 ΝΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ  ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ που σέβεται τα ιστορικά φυσικά όρια του ποταμού, το φυσικό και οικιστικό περιβάλλον και χρησιμοποιεί την λειτουργία της φύσης και τον ποταμό για να τα αναβαθμίσει.

 ΟΧΙ στο να γίνει η μελέτη αυτή η πρόφαση και η δικαιολογία να μην γίνει τίποτα και να συνεχίσει ο κόσμος να πλημμυρίζει. ΟΧΙ και στην υλοποίηση μιας μελέτης που «βιάζει» τον άνθρωπο, τον ποταμό, το φυσικό και δομημένο περιβάλλον .

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΛΥΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΣ 

 

ΜΕΡΟΣ Α 

ΜΕΡΟΣ Β 

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ 

Στο τελευταίο video φαίνεται καθαρά οτι λένε οτι τους κατεβεί. Είναι γνωστό οτι η νομοθεσία προβλέπει πως ακόμη και κι αν είναι ιδιοκτησία σου ο ποταμός, το ρέμα, ο χείμαρος κλπ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ να τον παρεμποδίσεις, να περιορίσεις την κοίτη. Γι' αυτό οι μελετητές θεωρούν κρίσιμο να βρούν παλιούς αξιόπιστους χάρτες που να δείχνουν τα ιστορικά όρια του ποταμού, τα οποία δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο να αλλάξουν εκτός κι αν αυτό επιβάλλεται από λόγους ανωτέρας βίας που θα πρέπει όμως να διατυπωθούν. Όλη αυτή την νομοθεσία η κ αντιπεριφερειάρχης την διαγράφει λέγοντας οτι ο μελετητής είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να ακολουθήσει τα "υφιστάμενα όρια" μετά τις καταπατήσεις, προσχώσεις. Την ανακρίβεια αυτή  "διορθώνει" αμέσως μετά ο μελετητής λέγοντας οτι δεν το έκανε από υποχρέωση αλλά από επιλογή. Επέλξε μόνος του δηλαδή να αποδεχθεί το εναπομείναν μικρό ευρος του ποταμού να το υποκαταστήσει με το τεχνητό ύψος, τα μπετά και τις πασαλομπήξεις. Με οτι αυτό συνεπάγεται σε οικονομικό κόστος (22 εκ ευρώ), σε οικιστικές και περιβαλλοντικές συνέπειες.  

Είναι προφανές οτι στις παρόχθιες περιοχές θα υψώνεται ένα αντιαισθητικό τοιχίο από 2,10 έως 1,5 μέτρα ( 4,5 μέτρα το τοιχίο από τον πυθμένα του ποταμού μείο 2,4 έως 3 μέτρα το ύψος της όχθης). Για να το κρύψουν αυτό άρχισαν να λένε απίστευτους ανορθολογισμούς. Θα σκάψουν λέει και θα βαθύνουν τον ποταμό. Όταν στο Δ είναι κάτω από την στάθμη της θάλασσας και από εκεί και πάνω οι ρήσεις είναι οριακές στο 0,5%!!! Τους ίδιους ανορθολογισμούς και με τα όμβρια κλπ.  

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΜΑΣ 

Να επισημάνουμε ότι μια μελέτη για ένα τόσο κρίσιμο θέμα εγκρίθηκε στην ΔΚ και στην ΔΕ χωρίς καν να τους έχει διαβιβαστεί, παρά το γεγονός ότι είναι στο Δήμο από τις 9/4/2024, 1,5 μήνα πριν την συζήτηση.  Στη ΔΕ μόλις πήραμε την πρόσκληση για την ΔΕ εγώ βλέποντας ότι δεν υπάρχει η μελέτη διαμαρτυρήθηκα αλλά πάλι η μελέτη δεν ήρθε. Ο Πρόεδρος με ενημέρωσε ότι θα έρθει ένα στέλεχος της πολεοδομίας (που όμως όπως κατάλαβα δεν είναι ειδικός στα υδραυλικά) να μας την παρουσιάσει όπως κι έγινε.

       Τα έργα προστασίας από τις πλημμύρες και τις άλλες φυσικές καταστροφές, ήταν και είναι  πρώτα στην δική μας ιεράρχηση. Είναι η πολιτική κόστους οφέλους της ΕΕ, των κυβερνήσεων και των τοπικών και περιφερειακών αρχών, που στο βωμό των κερδών αφήνει απροστάτευτη τη ζωή και το βιός του λαού και αυτό αποδείχτηκε στη Μάνδρα, στη Θεσσαλία, στην Κρήτη το ’19 και ’20 για να περιοριστούμε μόνο στις πλημμύρες.  

 Παρά τις τεχνικές του πλευρές το θέμα πρωτίστως πολιτικό. Απέναντί μας δεν έχουμε ούτε τους μελετητές ούτε τις υπηρεσίες.  Αυτοί κινούνται υποχρεωτικά στο ασφυκτικό πλαίσιο που  με πράξεις  ή απραξία δημιουργεί το πολιτικό προσωπικό. Αν η πολιτική ηγεσία αρνείται συστηματικά να πάρει πρωτοβουλίες για την αποβολή των καταπατητών , που στην περίπτωσή μας είναι το κλειδί, αυτό σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να το κάνουν μόνες τους οι υπηρεσίες και οι μελετητές. 

Μέχρι τις πλημμύρες του ’19 και ’20 το πολιτικό προσωπικό  αγνοούσε προκλητικά το πάλαι ποτέ Τοπικό Συμβούλιο του Πλατανιά (τότε ο  λαός ήταν τάχατες  στη εξουσία) που σθεναρά διεκδικούσε την οριοθέτηση του ποταμού, την προστασία από τις  καταπατήσεις.  Τη Λαϊκή Συσπείρωση που μόλις εκλέχτηκε στο ΔΣ, διεκδικούσε το ίδιο εισπράττοντας τις ψεύτικες διαβεβαιώσεις, ότι η οριοθέτηση έχει τάχατες γίνει. Που μας οδήγησαν και στο αίτημα που καταθέσαμε στις 18/5/2011 (σας έχει διαβιβαστεί), που η πολιτική ηγεσία αντί να απαντήσει ευθαρσώς, προτίμησε να κρυφτεί πίσω μνημειώδη για την αοριστία της απάντηση της νομικής υπηρεσίας.

Η φύση όμως εκδικείται.  Οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες του Πλατανιά πλήρωσαν πολύ ακριβά την επί δεκαετίες αδιαφορία κεντρικού και τοπικού κράτους στις πλημμύρες του ’19 και ’20. Μάζεψαν υπογραφές. Αναζητούσαν ευθύνες. Κατέθεσαν υπόμνημα και ζήτησαν να παραβρεθούν στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Δεν τους δέχτηκαν. Εμείς ήμασταν και τότε στο πλευρό τους.

Τότε ήταν η πρώτη φορά που η πολιτική ηγεσία της αντιπεριφέρειας ανακάλυψε τις καταπατήσεις. Όχι για να τις αποκαταστήσει αλλά  για να κρύψει τις δικές της ευθύνες, να χαϊδέψει  την εκλογική πελατεία  των τοπικοδιοικητικών παραγόντων – καταπατητών, επιχειρηματικών συμφερόντων  . Πως? Μα  διαχέοντας και κοινωνικοποιώντας τις ευθύνες όλων αυτών και πριν απ’ όλα τις δικές της. Τι ακούσαμε τότε?  «Όλοι μαζί καταπατήσαμε και μπαζώσαμε τον Ποταμό. Όλοι φταίμε». Και φυσικά ούτε τότε πήρε καμιά πρωτοβουλία να αποβληθεί έστω και ένας καταπατητής.

ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΝΙΓΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ? ΚΑΙ ΤΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ?

Όλοι ξέρουμε κι ένα παραπάνω οι Πλατανιανοί. Παρ’ όλ’ αυτά το 2019 οι απελπισμένοι ιδιοκτήτες ενός μικρού ξενοδοχείου στην περιοχή παρήγγειλαν μια ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ μελέτη. Μελέτη σοβαρή όχι μόνο για μας αλλά και για ειδικούς που ρωτήσαμε (και δεν συμφωνούμε με τις απαξιωτικές κρίσεις που ακούγονται). Κατατέθηκε στην Περιφέρεια αλλά ούτε εδώ διαβιβάστηκε, ούτε οι προτάσεις της εξετάστηκαν ως εναλλακτική έστω λύση να απαντηθούν.

Η βασική της όμως διαπίστωση (σελ 11) γίνεται copy paste στην 193 της ΜΠΕ χωρίς αναφορά της πηγής και σε κεφάλαιο άσχετο με το αντικείμενό της ώστε να μην την προσέξει κανείς. Είναι η διαφάνεια που σας παρουσιάζουμε (σελ 14 (11) της ιδιωτικής μελέτης ή 193 της ΜΠΕ)

Τι λέει λοιπόν?

Στις αεροφωτογραφίες της περιοχής, χρόνου λήψης 1945, στους χάρτες ΓΥΣ κλίμακας 1:5.000 και στα τοπογραφικά διαγράμματα, η ζώνη ανάπτυξης της κοίτης του ποταμού παραμένει σχεδόν αναλλοίωτη. Στις σχετικά πρόσφατες λήψεις, καθώς και κατά την επίγεια αποτύπωση του ρέματος, διαπιστώνεται εκτεταμένη επίχωση των εκατέρωθεν όχθεων του ποταμού (προκειμένου, αφενός μεν να επεκταθούν οι εκατέρωθεν ιδιοκτησίες και να αξιοποιηθούν ως γεωργική γη, αφετέρου δε να δημιουργηθούν παραποτάμιοι οδοί), με αποτέλεσμα να περιοριστεί σημαντικά η παροχετευτικότητα του ποταμού.

Γεωργική Γη και παραποτάμιοι δρόμοι. Ούτε κατοικίες, ούτε ξενοδοχεία (ίσως ξεφυτρώσουν μετά),  ούτε άλλα κτίσματα που αφήνει να εννοηθεί η ΜΠΕ  για να δικαιολογηθεί η άρνηση αποκατάστασης του ποταμού στα φυσικά του όρια. Ένα μόνο κτίσμα υπάρχει κι αυτό εγκαταλειμμένο. Για ποιες αποζημιώσεις μας φοβερίζουν λοιπόν?

Στην ΠΕΟ ο ποταμός ήταν 51 μ και τώρα μόλις 35. 200μ πιο νότια από 80μ μόλις 25 τώρα.  Ακόμα πιο νότια από 50, σήμερα 35.                 Η πλημμυρική παροχή (με περίοδο επαναφοράς τα 50 έτη υπολογίστηκε στα 690 κμ /sec (υπάρχει σοβαρή απόκλιση μεταξύ των δύο μελετών. Το 687 κμ/sec η παρούσα μελέτη το βγάζει σε περίοδο επαναφοράς 100 ετών) 

Σε δύο επιλεγμένα σημεία λοιπόν η εναπομένουσα διατομή μπορεί να παροχετεύσει  μόλις 156 κμ στο ένα και μόλις 310 κμ στο άλλο. Το υπόλοιπο θα ξεχειλίσει. Απλά και αυτονόητα πράγματα. 

Για την αντιπλημμυρική προστασία λοιπόν εύλογα προτείνει να αποκαταστήσουμε τον ποταμό στα ιστορικά όρια του και βεβαίως αν κάπου υπάρχει κίνδυνος κλπ μπορούμε να κάνουμε και κάποιο τεχνικό.

Η εξεταζόμενη μελέτη κάνει το εκ διαμέτρου αντίθετο. Νομιμοποιεί και προστατεύει όλες τις καταπατήσεις αδιαφορώντας για τους νόμους της φύσης, την προστασία του περιβάλλοντος φυσικού και οικιστικού. Εγκιβωτίζει στα μπετά τον ποταμό.  Με πανάκριβες πασαλομπήξεις υψώνει 4,5 – 5,5 μέτρα τοιχία και στην μια και στην άλλη όχθη περίπου για 1,5 χιλιόμετρο από την ακτή.  Για να αντιμετωπίσουν την φθορά της κοίτης από τις τεράστιες ταχύτητες του νερού λόγω ύψους βάζουν ανα διαστήματα συρματοκυβώτια στην κοίτη. Στον υγροβιότοπο δεν ρίχνουν επί τόπου τα μπετά αλλά ΠΡΟΚΑΤ. Κάνουν κρυπιδότοιχο με προκατασυασμένες κυψέλες μπετόν. Αυτό απαγορεύεται, το επισημαίνει και η υπηρεσία και σίγουρα θα καταπέσει από τις βέβαιες προσφυγές των οικολογικών οργανώσεων.  Το μόνο θετικό τεχνικό είναι η παγίδα φερτών μεταξύ Μαρουλά και Πρασιών και η γέφυρα επικοινωνίας της μιάς όχθης με την άλλη στο ύψος της συμβολής του ρέματος Αγίου Μάρκου.  

Τελικά είναι σα να λέει στο νερό   "Αφού βγήκες από την χωμάτινη φυλακή που σε βάλαμε, θα κάνουμε μια ακόμη πιο ψηλή και με μπετό να μην μπορείς να αποδράσεις". Τέτοιες πρακτικές ακολουθήθηκαν ως λύση ανάγκης εκεί που υπήρχαν ήδη κτισμένα σπίτια και εγκαταστάσεις αλλά και εκεί δημιούργησαν προβλήματα. Ακολουθήθηκε στην διευθέτηση του Αρσανιώτη στο Σφακάκι (δίπλα στο Γυμνάσιο). Δόθηκε ύψος με μπετά για να μην ενοχληθούν οι καταπατήσεις.  Το νερό το 19-20 περνούσε πάνω από την γέφυρα μετατρέποντάς την σε αδιάβατη. Τώρα λένε θα το γκρεμίσουν. (Στην σελ 444 της ΜΠΕ υπάρχει φωτ που δείχνει το νερό πολύ κοντά στο ύψος της Γέφυρας του ΒΟΑΚ. Αν από τότε είχε γίνει ο εγκιβωτισμός θα ήταν ακόμη ψηλότερα).

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

1 Στέλνει μήνυμα σε όλους τους επίδοξους καταπατητές να καταπατούν κατά βούληση. Το κράτος τοπικό και κεντρικό θα τους προστατεύει. 

2 Υποβαθμίζει οικιστικά μια αναπτυσσόμενη περιοχή καθώς αντί να αξιοποιήσει την ευλογία του νερού για να την ομορφύνει, να την κάνει ακόμη πιο επισκέψιμη, να ενισχύσει το πράσινο στις παρόχθιες περιοχές της «φυτεύει» ένα τεράστιο «καταπότη» με μπετά που θα περισσεύουν από το διαμορφωμένο παραποτάμιο περιβάλλον μέχρι και 2-2,20 μέτρα.

3 Είναι αντιπεριβαλλοντικό 100% γιατί δεν αξιοποιεί τις φυσικές λειτουργίες του ρέματος την παρόχθια βλάστηση κλπ που είναι και η σύγχρονη αντίληψη στην διαχείριση ποταμών και ρεμάτων αλλά με εργαλείο τα μπετά μάχεται τη φύση.

4 Είναι έργο επικίνδυνο γιατί οι δυνάμεις που δημιουργούνται, οι ταχύτητες του νερού είναι δύσκολα ελέγξιμες και επικίνδυνες. Δεν μιλάμε για τον κίνδυνο αστοχίας αλλά κανονικής λειτουργίας.

Εδώ χωρίς τοιχία τα νερά πλησιάζουν επικίνδυνα την γέφυρα του ΒΟΑΚ, όπως είχε γίνει στο Σφακάκι, που τώρα λένε θα γκρεμίσουν το λεγόμενο αντιπλημμυρικό.

5 Και πολύ σοβαρό και για τον δήμο. Παραδέχονται ήδη ότι με την κατασκευή του έργου η απορροή των νερών της βροχής από τις παρόχθιες περιοχές ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. ΟΙ ΑΓΩΓΟΙ ΤΩΝ ΟΜΒΡΙΩΝ ΠΟΥ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ πρέπει ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ. Η περιοχή δηλ θα συνεχίσει να πλημμυρίζει από τα όμβρια. Ο δήμος πρέπει να κάνει άλλη μελέτη και αγωγούς προς τη θάλασσα  ξεχωριστούς σε κάθε όχθη. Δύσκολο και κοστοβόρο έργο.

6 Με ανθρώπινη παρέμβαση το Δ του ποταμού έχει καταπατηθεί και υπάρχουν τεχνητά εμπόδια για να μην το δημιουργήσει ξανά. Αυτό δημιουργεί μεγάλα προβλήματα και στην απορροή αλλά και στην λειτουργία του υδροβιότοπου.  Επείγει ακτομηχανική μελέτη γι’ αυτό και απελευθέρωση του Δ.

7 Η πολιτική ηγεσία της αντιπεριφέρειας ανεβάζει το κόστος των διευετήσεων των ποταμών σε 100 εκ για το Ρέθυμνο μόνο. Εδώ προβλέπουν 21,5 και λένε λίγα Χωρίς το κόστος των έργων για τα όμβρια. Η ίδια δημόσια έχει αναρωτηθεί αν η κυβέρνηση θα τα δώσει αυτά τα χρήματα. Πολύ φοβούμαστε λοιπόν μήπως γίνεται μια μελέτη που απλά θα χρησιμεύει ως άλλοθι. Με την δικαιολογία «δεν μας χρηματοδοτούν»  ο κόσμος να πνίγεται, οι καταπατήσεις να παραμένουν  και η πολιτική κόστους οφέλους να ζεί και να βασιλεύει και ο λαός να χάνεται στο μπαλάκι των ευθυνών μεταξύ κεντρικού και τοπικού κράτους. Την ανησυχία αυτή ενισχύει το γεγονός ότι επιλέγεται η πλέον ακριβή και προκλητικά αντιπεριβαλλοντική «λύση» έτσι ώστε είτε για λόγους περιβαλλοντικούς είτε οικονομικούς να μείνει στα χαρτιά αλλά να κρύβει τις τοπικές και περιφερειακές ευθύνες. 

Η Λαϊκή Συσπείρωση απορρίπτει σθεναρά αυτή την προοπτική του να μην γίνει τίποτα κι ο κόσμος να συνεχίσει να πνίγεται. Και σε αυτή την περίπτωση οι ευθύνες τοπικού και κεντρικού κράτους θα είναι τεράστιες.

Πολύ περισσότερο που υπάρχει λύση δίκαιη. οικονομικότατη, φιλική με την φύση, τον άνθρωπο, το φυσικό και δομημένο περιβάλλον.

ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

●  Από τον χάρτη της ιδιωτικής μελέτης σελ 13 της ιδιωτικής μελέτης διαπιστώνουμε ότι οι καταπατήσεις και προσχώσεις στην Δυτική πλευρά είναι απειροελάχιστες.  Μπορεί προς το παρόν να μείνει και ως έχει ή έστω να γίνουν σημειακές παρεμβάσεις. 

Η τεράστια έκταση των καταπατήσεων βρίσκεται στην Ανατολική πλευρά.

 ●  Παίρνουμε υπ’ όψιν ότι δεν έχει γίνει καμία απόπειρα ούτε καν συναινετικής συνεννόησης με τους χρήστες (όχι ιδιοκτήτες) για να κατανοήσουν ότι οποιαδήποτε άλλη λύση είναι καταστροφική και για τις παρακείμενες ιδιοκτησίες τους που με την αποκατάσταση του ποταμού θα αποκτήσουν άλλη αξία και θα είναι ασφαλείς. Υπάρχει βάσιμη εκτίμηση ότι οι περισσότεροι θα συμμορφωθούν. Για τους υπόλοιπους να κινηθούν οι κατάλληλες νομικές διαδικασίες.

Στη συνέχεια να μπούν οι μπουλντόζες και να επαναφέρουν στα ιστορικά φυσικά της όρια την κοίτη του ποταμού. Βεβαίως θα καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς ο παρόχθιος δρόμος ανατολικά. Το κόστος όμως αυτής της λύσης είναι απείρως μικρότερο από τα προβλεπόμενα και μη προβλεπόμενα στην υπο κρίση μελέτη. Δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία να μην θωρακιστεί αντιπλημμυρικά η περιοχή.

Προφανώς πρέπει να γίνουν υδρολογικές κλπ μελέτες που θα εκτιμήσουν αν υπάρχει ανάγκη σε κάποιο σημείο να γίνει κάποιο μικρό τεχνικό. Δεν υπάρχει κανενός είδους δογματισμός απέναντι στα τεχνικά έργα αλλά μόνο όταν είναι απαραίτητα.

Είναι προφανές ότι μιά τέτοια λύση είναι φιλική με την φύση και το περιβάλλον . Δεν τα προκαλεί.

Μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να συμβάλει στην συνολική αναβάθμιση της περιοχής, στην επισκεψιμότητα, στην προσεκτική οικιστική αξιοποίηση χωρίς πλημμύρες αλλά και χωρίς καταπότες και πανύψηλα μπετά. 

 

 

Η ΙΩΑΝΝΑ ΔΑΚΑΝΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

 

Στη χώρα που το παράλογο ονομάζεται κανονικότητα και εμείς συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε να γίνουμε Ευρωπαίοι

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα,λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές και ακόμα δεν έχουν απαντηθεί επί της ουσίας ερωτήματα όπως το τι είναι υγεία, την αναγκαιότητα αυτής, για το αν πρέπει να είναι προσβάσιμη από όλους, αν αποτελεί κατοχυρωμένο δικαίωμα ή εν γένει δικαίωμα, αν είναι κάτι στο οποίο οφείλουν όλοι να έχουν ακόλλητη πρόσβαση ή όχι, αν πρέπει να διεκδικήσουν αυτή την πρόσβαση και με τι τρόπο επιτυγχάνεται ο συγκερασμός όλων των παραπάνω.

Δεν αναφέρομαι φυσικά τις κραυγαλέες διακηρύξεις  πανταχόθεν για τις καλές προθέσεις και τις φανταχτερές υποσχέσεις ότι όλα θα πάνε καλά!Αναφέρομαι στην πραγματικότητα που όλοι μας ζούμε καθημερινά. Στον παρονομαστή όλων ξεκάθαρα βρίσκεται  το «φιλελεύθερο μοντέλο» διαχείρισης,που προτάσσει την ελευθερία της αγοράς και ένα αρκετά περιορισμένο κράτος, που μένει αμέτοχο στο πεδίο κίνησης της αγοράς. Όπως είναι φυσικό, η υγεία μέσα σε όλο αυτό θα ήταν κάτι που για να υπάρχει πρόσβαση θα πρέπει να υπάρχει και τιμή, οπότε δεν μιλάμε για κοινωνικό κράτος πρόνοιας αλλά ούτε και για ένα κοινωνικό δικαίωμα, αλλά για ένα δικαίωμα που βρίσκεται υπό συνεχή διεκδίκηση και ισχυρό ανταγωνισμό.  

Η εικόνα των εθνικών συστημάτων υγείας της Ευρώπης , όπως περιγράφεται από Διεθνείς Οργανισμούς ,όπως ο ΠΟΥ αναφέρουν χαρακτηριστικά στις εκθέσεις τους ότι «Ολες οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με το εργατικό δυναμικό τους στον τομέα της Υγείας και της περίθαλψης»

Η κατάσταση  αυτή δεν αφορά μόνο κράτη που βρίσκονται σε ενδιάμεσες ή στις χαμηλότερες θέσεις στην κατάταξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν αφορά μόνο τα λεγόμενα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου, π.χ. Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία ή την Ιρλανδία. Επίσης, δε σχετίζεται μόνο με τη δημοσιονομική σταθερότητα, την προστασία του ευρώ. Αφορά και τα καπιταλιστικά κράτη που βρίσκονται στον ηγετικό πυρήνα της ΕΕ, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστρία, αφορά επίσης καπιταλιστικά κράτη που δεν είναι ενταγμένα στην Ευρωζώνη, όπως τη Μ. Βρετανία και τη Σουηδία. Σε αυτά τα  κράτη έχουν παρθεί εδώ και πολλά χρόνια μέτρα ανάλογης κατεύθυνσης με αυτά που περιλαμβάνονται στα μνημόνια, σε ορισμένες περιπτώσεις πάρθηκαν πριν από δεκαετίες και σήμερα οι εργαζόμενοι βιώνουν τις μακροχρόνιες επιπτώσεις αυτών των πολιτικών.

Στη Γαλλία, υπάρχουν σήμερα λιγότεροι γιατροί από ό,τι το 2012. Περισσότεροι από 6 εκατομμύρια άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 600.000 με χρόνιες ασθένειες, δεν έχουν τακτικό γενικό γιατρό και το 30% του πληθυσμού δεν έχει επαρκή πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας.

Το ίδιο το υπουργείο Υγείας τους ανακοίνωσε ότι «Είναι ακριβές να πούμε ότι το 87% της Γαλλίας είναι υγειονομική έρημος». Την ίδια ώρα, οι εισοδηματικές ανισότητες φροντίζουν ώστε εύπορες περιοχές της χώρας να έχουν 125 γενικούς γιατρούς ανά 100.000 πληθυσμού, ενώ φτωχότεροι δήμοι να διαθέτουν λιγότερους από 60.

Στη Γερμανία, 35.000 θέσεις στον τομέα της περίθαλψης ήταν κενές πέρυσι, 40% περισσότερες από ό,τι μία δεκαετία πριν, ενώ μια πρόσφατη έκθεση  ανέφερε ότι μέχρι το 2035 πάνω από το 1/3 όλων των θέσεων εργασίας στον τομέα της Υγείας μπορεί να παραμείνουν ακάλυπτες.

Σε  αναφορά προς το κοινοβούλιο με τίτλο «Κόκκινο επίπεδο συναγερμού – τα νοσοκομεία σε κίνδυνο», η Γερμανική Νοσοκομειακή Εταιρεία τόνισε και πάλι τη χρόνια έλλειψη προσωπικού ως το κύριο πρόβλημα, σημειώνοντας ότι πολλά νοσοκομεία αναγκάστηκαν να κλείσουν προσωρινά κάποια τμήματα, λόγω έλλειψης γιατρών και νοσηλευτών. Περισσότερες από 23.000 θέσεις παραμένουν ακάλυπτες στα νοσοκομεία της Γερμανίας έπειτα από αρκετά χρόνια μικρού αριθμού προσλήψεων και πρόσφατες μαζικές παραιτήσεις, ιδίως στην εντατική και στα χειρουργεία, από το προσωπικό που διαμαρτυρήθηκε για τεράστιο φόρτο εργασίας – τόσο μεγάλο ώστε δεν μπορούσαν να κάνουν ούτε ένα μικρό διάλειμμα ή να πάνε στην τουαλέτα. 

Στη Γερμανία, η οποία χρηματοδοτεί πιο γενναιόδωρα το κρατικό σύστημα υγείας από κάθε άλλη χώρα, τα νοσοκομεία αντιμετωπίζουν κρίση με υπερφορτωμένα επείγοντα, ασθενείς να κοιμούνται σε ράντζα σε διαδρόμους, και μεγάλες ελλείψεις ιατρικών ειδικοτήτων σε ημιαστικές και αγροτικές περιοχές. «Η χώρα βιώνει την κατάρρευση ενός συστήματος υγείας με σκηνές που πριν από λίγα χρόνια θα ήταν αδιανόητες», γράφουν οι γερμανικές εφημερίδες.

Στην Ισπανία,το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε ότι περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι περιμένουν για χειρουργική επέμβαση, ενώ χιλιάδες γενικοί γιατροί και παιδίατροι πρώτης γραμμής στη Μαδρίτη κατεβαίνουν στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολυετή ελλιπή χρηματοδότηση και τις υπερβολικές υπερωρίες.

Στην Ιταλία, οι ελλείψεις προσωπικού είναι τραγικές στα νοσοκομεία. Ο κορωνοϊός οδήγησε σε μαζική φυγή ιατρικού προσωπικού, με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις ή μετακίνηση στον ιδιωτικό τομέα. Τοπικές κυβερνήσεις σε όλη την Ιταλία υπέγραψαν δαπανηρές συμβάσεις με ιδιώτες γιατρούς, προκειμένου να καλυφθούν οι εφημερίες κρατικών νοσοκομείων. Οι Ιταλοί γιατροί και νοσηλευτές διαδηλώνουν  σε πόλεις της χώρας καταγγέλλοντας την κυβερνητική αδιαφορία. «Είμαστε αόρατοι για την κυβέρνηση» φωνάζουν .

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Μ. Βρετανίας (NHS) αποτελεί το σύστημα Υγείας μιας από τις πιο ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες του πλανήτη, ίσως τον μεγαλύτερο εργοδότη της Βρετανίας. Αποτελεί επίσης τη βάση σημαντικών κέντρων κλινικής έρευνας με ιατρικό και βιολογικό εξοπλισμό αιχμής και με καλά εκπαιδευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Το NHS ιδρύθηκε το 1948 κάτω από την πίεση των διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος και 74 χρόνια μετά κάτω από την επίδραση της διαχρονικής του εμπορευματοποίησης και υποχρηματοδότησης θυμίζει ελλαδική πραγματικότητα.

Η εικόνα του NHS χαρακτηρίζεται από μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Οι κενές θέσεις εργασίας έφτασαν τις 132.139 με αντίστοιχα μεγάλες ελλείψεις στα κέντρα αποκατάστασης.

Οι ελλείψεις αυτές έχουν αποτέλεσμα την εξουθένωση του προσωπικού των νοσοκομείων, πολλές ώρες αναμονή για να εξεταστεί ένας ασθενής στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, ασθενείς παραμένουν περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται για νοσηλεία στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ελλείψεις σε κλίνες νοσηλείας (1 στα 7 νοσοκομειακά κρεβάτια καταλαμβάνονται από ασθενείς που περιμένουν να διακινηθούν σε κέντρα αποκατάστασης) και τεράστιες πλέον καθυστερήσεις για ραντεβού στα ιατρεία Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (GP surgeries).

Στην οδοντιατρική περίθαλψη η κατάσταση είναι δραματικότερη, με τον κόσμο πλέον να καταφεύγει σε λύσεις απελπισίας. 1 στους 5 Βρετανούς καταφεύγει σε DIY οδοντιατρική («κάντο μόνος σου») και τα 2/3 των ενήλικων  Αγγλων δεν έχουν επισκεφτεί οδοντίατρο από τις πρώτες μέρες έναρξης της πανδημίας. Επιπλέον, από την έναρξη της πανδημίας 3.000 οδοντίατροι έχουν εγκαταλείψει το NHS, ενώ οι λίστες αναμονής για θεραπεία φτάνουν έως και τα 6 χρόνια.

Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ευρώπη! Θα ήθελα να ρωτήσω ειλικρινά, σε ποια ευρωπαϊκή χώρα θα θέλατε να φανταστείτε τον εαυτό σας ασθενή; Πού θα νιώθατε ασφαλείς να δεχτείτε ιατρική φροντίδα όταν παραστεί ανάγκη ;

Σε ποια χώρα,επίσης όσοι από εμάς ανήκουμε στον ιατρικό κλάδο σαν επαγγελματίες θα θέλαμε να εργαστούμε;

Όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου από τη Ρώμη ως το Παρίσι και από το Ελσίνκι μέχρι το Ρέθυμνο η εικόνα είναι η ίδια: Εξουθενωμένο και απροστάτευτο προσωπικό ιατρονοσηλευτικό , με ετήσιες μισθολογικές αυξήσεις προσβλητικές, την ώρα που ο πληθωρισμός ανεβαίνει στα ύψη.

Μαζική φυγή ιατρικού προσωπικού, με πρόωρες συνταξιοδοτήσεις ή μετακίνηση στον ιδιωτικό τομέα. 

Επίσης, χαρακτηριστικό φαινόμενο είναι ,οι χώρες με χαμηλότερο εισόδημα στην ΕΕ έχουν καταντήσει να τροφοδοτούν τους πλουσιότερους γείτονές τους, εκπαιδεύοντας νέους γιατρούς και νοσηλευτές μόνο για να τους χάσουν σε αγορές με υψηλότερους μισθούς. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ρουμανίας, η οποία παράγει τους περισσότερους αποφοίτους ιατρικής σχολής κατά κεφαλήν στην ΕΕ με περισσότερους από 25 ανά 100.000, αλλά έχει κάτω του μέσου όρου πυκνότητα εργαζομένων στον τομέα της υγείας, που σημαίνει ότι πολλοί γιατροί μεταναστεύουν.

Για παράδειγμα στη Γερμανία, οι Ρουμάνοι γιατροί αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα μεταναστών σε μια χώρα όπου περισσότεροι από ένας στους 10 γιατρούς εκπαιδεύτηκαν αλλού.  Από την άλλη, οι Γερμανοί γιατροί μετακομίζουν στη γειτονική Ελβετία, όπου ο μέσος μισθός είναι περίπου 20% υψηλότερος.

Όλα αυτά δεν αποτελούν «φυσικά» φαινόμενα και κυρίως δεν είναι αποδεκτά ως κανονικότητα την οποία θα πρέπει να αποδεχτούμε, αλλά είναι ξεκάθαρα συνέπειες της υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης της υγείας, συνέπειες ενός κοινωνικού-οικονομικού συστήματος που δεν κινείται με κριτήριο την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, αλλά με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και την πολύπλευρη κρατική υποβοήθησή του, τόσο στον κλάδο της υγείας όσο και σε όλους τους υπόλοιπους κλάδους. Έχοντας αυτό το DNA, ο καπιταλισμός αντιμετωπίζει την προστασία από τα κάθε είδους φυσικά φαινόμενα όπως του επιβάλλει η ίδια του η φύση: Ως ένα «κόστος» το οποίο αξίζει να αναληφθεί μόνο στο βαθμό που δεν έρχεται σε αντίθεση με την «καρδιά» αυτής της κοινωνίας, την καπιταλιστική κερδοφορία και την κρατική υποβοήθησή της. Έτσι, παρά την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να πείσουν περί του αντιθέτου, η πραγματικότητα είναι ότι για άλλη μία φορά αποδείχτηκε πως αυτό που κυριολεκτικά σκοτώνει δεν είναι οι ασθένειες και τα φυσικά φαινόμενα (είτε μιλάμε για πλημμύρες είτε για πυρκαγιές είτε για σεισμούς), αλλά ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.

Σας καλώ με την ψήφο σας στις 9 του Ιούνη να δώσουμε τον δικό μας ορισμό για το τι είναι Δημόσιο σύστημα υγείας .

Σας καλώ να ξεκαθαρίσουμε ότι:

Δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει καταρχήν δωρεάν σύστημα Υγείας, που δεν κοστίζει, όχι μόνο στον ασφαλισμένο, αλλά γενικότερα στον εργαζόμενο και στον άνθρωπο.

Σημαίνει επίσης καθολικό σύστημα Υγείας, από το οποίο δε θα εξαιρείται κανένας, ανεξάρτητα από το εάν εργάζεται ή όχι, αν έχει ασφαλιστικό βιβλιάριο ή όχι, ανεξάρτητα αν ζει στην πόλη ή την ύπαιθρο, ανεξάρτητα αν είναι Ελληνας πολίτης.

Σημαίνει σύγχρονο σύστημα που συνεπάγεται ότι όλα τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής στον τομέα της Υγείας είναι προσιτά σε όλους.

Δημόσιο σύστημα Υγείας, σημαίνει δωρεάν και σύγχρονο σύστημα και ότι οι υπηρεσίες που απολαμβάνεις δεν πρέπει να καθορίζονται από το τι εισόδημα έχεις στην τσέπη σου.

* Παιδίατρος

Μέλος του ΚΚΕ

ΣΤΙΣ 20/5/2024 ΜΕ ΤΡΌΠΟ ΠΛΑΓΙΟ Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΔΙΤ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

 ΤΡΥΠΙΑ ΣΩΣΙΒΙΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΟΜΙΛΩΝ ΤΩΝ ΣΔΙΤ

Με συνδικαλιστικά τερτίπια παλαιάς κοπής η δημοτική αρχή, στην  Δημ. Επιτ. Παιδείας και το Δημ. Συμβούλιο της 20/5/24, προχώρησαν στον εγκλωβισμό 6 σχολείων (4 Πειραματικά, Μουσικό, 2^ο ΕΠΑΛ καθώς και του ΕΛΜΕΠΑ στην ταφόπλακα των ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου & Ιδιωτικού Τομέα). Δεν ζήτησαν να εγκρίνουμε αυτό τον αντιλαϊκό σχεδιασμό αλλά (άκουσον άκουσον) να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε τα σημερινά τους κτήρια όταν τα σχολεία αυτά κατασκευαστούν με ΣΔΙΤ!!! Να καταπιούμε αμάσητη την ουσία και να ασχολούμαστε με την φοράδα στ’ αλώνι. Αποδεικνύεται πως, αν και έχουν τους συσχετισμούς, ανησυχούν για τις λαϊκές αντιδράσεις και μηχανεύονται τρόπους να τις αποκοιμίζουν. Η Λαϊκή Συσπείρωση δεν τους έκανε το χατίρι.

Θα πουν κάποιοι «να κάνουν επιτέλους τα σχολεία που εδώ και 25 χρόνια υπόσχονται, κι όπως θέλουν ας τα κάνουν». Εξηγούμε. Τα προγράμματα ΣΔΙΤ λίγο απέχουν από την παραπομπή στις ελληνικές καλένδες, καθώς δεν εξαρτούνται μόνο από τον κρατικό προγραμματισμό αλλά κυρίως από τις ιεραρχήσεις και προτεραιότητες των εταιρειών. Στην Αθήνα από την υπογραφή της σύμβασης πέρασαν 10 χρόνια μέχρι τα σχολεία να κατασκευαστούν. Ο Δήμος Χανίων και οι κυβερνήσεις, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις, 7 ολόκληρα χρόνια σχεδιάζουν ένα ανάλογο πρόγραμμα. Ακόμη δεν το έχουν συμβασιοποιήσει. Μακάρι όμως να ήταν μόνο αυτό.

Η κατασκευή σχολικών κτιρίων με ΣΔΙΤ δε μπορεί να συνυπάρχει με τις ανάγκες των παιδιών μας για δημόσια, δωρεάν, σύγχρονα και ασφαλή σχολεία. Κυβέρνηση και δημοτική αρχή κρύβουν επιμελώς πως τα έργα αυτά θα πληρωθούν πολλαπλά από το λαό, ενώ αποτελεί ένα ακόμα βήμα στο μύχιο πόθο του μεγάλου κεφαλαίου, να αποκτήσει ιδιοκτησία στη δημόσια περιουσία, σε δημόσιες δομές (σχολεία, πάρκα, δρόμοι, υποδομές) σε βάρος των αναγκών των παιδιών μας και του λαού.

- Με το ΣΔΙΤ ένας κατασκευαστικός όμιλος βάζει από ιδίους πόρους μόλις το 16% του συνολικού κόστους Όλα τα υπόλοιπα είναι δάνεια με την εγγύηση του Δημοσίου. Για 25 χρόνια το κτήριο (που γίνεται σε δημόσια έκταση) ανήκει στον όμιλο και το κράτος πληρώνει τέλος διαθεσιμότητας (ενοίκιο δηλ) που ισοδυναμεί με το 300% περίπου του κόστους με διαγωνισμό του δημοσίου. Αλήθεια μπορούν να μας βρουν έστω κι ένα ιδιώτη που ακολουθεί παρόμοιες διαδικασίες?

-Για 25 χρόνια ο ανάδοχος έχει τον ολοκληρωτικό έλεγχο ακόμα και για τη χρήση των αιθουσών. Η δυνατότητα αξιοποίησής τους τις ώρες που δεν λειτουργούν, η χρήση των κυλικείων κλπ είναι αποκλειστικά δική του αρμοδιότητα. Η σχολική κοινότητα (εκπαιδευτικοί, γονείς κλπ) είναι αιχμάλωτη των δικών του επιλογών.

-Το κόστος λειτουργίας (ρεύμα, νερό, τηλεπικοινωνίες κλπ) λόγω των προδιαγραφών τους, είναι πολλαπλάσιο των δημόσιων σχολείων. Με την τραγική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ο Δήμος συστηματικά τα μετακυλύει στους γονείς και στους δημότες.

Αλλά ακόμη και ο ταυτόχρονος σχεδιασμός 7 εκπαιδευτικών μονάδων και μάλιστα στον ίδιο χώρο (παρά την γκετοποίηση που δημιουργεί και τους κινδύνους έξαρσης φαινομένων σχολικού εκφοβισμού κλπ), γίνεται για χάρη των μεγάλων ομίλων και των τραπεζών, που θέλουν συγκεντρωμένα έργα, με μικρό κόστος διαχείρισης και υψηλή κερδοφορία. Αυτά υπηρετεί η δημοτική αρχή που κατά τα άλλα κόπτεται για τους μικρούς εργολήπτες και το τοπικό επιχειρείν. Παράλληλα βέβαια «κουμπώνουν» άριστα με την επιδίωξη του δήμου να εξοστρακίζει από τον πολεοδομικό ιστό σχολεία, κοινωνικές υποδομές. Να διαμορφώνει μια πόλη «πελατών» και όχι των πολιτών. Την μεγάλη αυλή των ξενοδόχων, των εμπορικών αλυσίδων κλπ. Οι εκτάσεις του Πανεπιστημίου καθώς φαίνεται θα παίξουν τον ρόλο της θερμοκοιτίδας εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης των κρίσιμων κοινωνικών αναγκών (παιδεία, υγεία, πολιτισμός, άθληση κοκ).

Ισχυρίστηκε για άλλη μια φορά ο δήμαρχος, πως αυτά τα ΣΔΙΤ είναι «κοινωνικά» γιατί δεν πληρώνει ο χρήστης αλλά ο κρατικός προϋπολογισμός. Λες και τα έσοδα του κρατικού Π/Υ δεν τα πληρώνει κατά 95% πάλι ο λαός. Λες και τα ίδια σχολεία θα γίνουν αν τα πληρώνουμε με τον κλασικό τρόπο και τα ίδια με «καπέλο» 300%. Ξέρουν πολύ καλά πως τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Υφυπουργός Υποδομών Ν. Ταχιάος άνοιξε δημόσια το θέμα της απόρριψης των ΣΔΙΤ «ως χρηματοδοτικό εργαλείο από το κράτος». Για να καταλήξει ότι  «ο χρήστης -και όχι ο φορολογούμενος- πρέπει να πληρώνει" για την χρήση ενός έργου. https://www.capital.gr/epixeiriseis/3758519/apo-to-2020-sernontai-ta-erga-sdit/ Τα ξέρουν αλλά προτιμούν να ρίχνουν «τρύπια σωσίβια» στο λαό. Κάθε φορά εξ άλλου που στο Δημοτικό Συμβούλιο αποκαλύπτουμε την πολιτική υποχρηματοδότησης της παιδείας, που φορτώνεται στους δημότες και τους γονείς, καμώνονται πως συμφωνούν με μας. Εκτός του ΔΣ όμως, όταν βρίσκονται  μπροστά στις εκρηκτικές ανάγκες των σχολείων παροτρύνουν γονείς και εκπαιδευτικούς να ψάχνουν …. χορηγούς!!!!

Όλο και πιο ανοιχτά παίζουν ενεργό ρόλο σε μια πολιτική που μοιράζει δισεκατομμύρια φοροαπαλλαγών, επιδοτήσεων σε ενεργειακούς, κατασκευαστικούς ξενοδοχειακούς και άλλους ομίλους, πετώντας τρύπια σωσίβια στις ανάγκες του λαού μας. Του λαού μας που όπως κι οι άλλοι λαοί δεν έχει άλλη επιλογή από το να συγκρουστεί ανοιχτά, μαζικά, οργανωμένα  με αυτή την πολιτική. Στο τέλος αυτός θα είναι ο νικητής.

Μ Μανουσογιάννης

Δημοτικός Σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης